முள்ளி வாய்க்கால் : விஜி

கனமான நினைவுகளை கவிதையாக நினைவுகூர்ந்த விஜிக்குப் பாராட்டுக்கள்.

“கடல் அறியுமோ
எங்கள் மனிதர்களின்
கண்ணீரின் உப்பையும்
குருதியின் அடர்த்தியையும்!”

இவ்வரிகளின் ஆழம் அளவிடமுடியாத ஆழம்.

கன்னீர் விட்டோ வலர்ததோம் சர்வேசா இல்லை எம் மக்கல் கன்னீரும் குருதியும் விட்டு தானே வலர்கின்ட்ரொம்

விஜியின் கவியிலே;
வலி சற்று அதிகம்தான்;
யார் இந்த விஜி என;
தேடாத கவிதை இது;

மாவீரர் தொகை என்ன;
தமிழ் மக்கள் அழிவென்ன;
புறமுதுகு காட்டவா;
முப்பது வருடங்கள்;

ஆயுதங்கள் தூங்கட்டும்;
கட்டாய ஓய்வு எடுத்து;
தமிழர் விடிவுக்காய்;
கூவட்டும் பேனாக்கள்;

நெல்சன் சிறை சென்றார்;
தன் மக்கள் விடுதலைக்கு;
எம் தலை திமிர் கொண்டார்;
வன்னி மக்கள் சிறையினிலே;

பொட்டரின் போர் மோகம்;
தமிழருக்கு நாசமென ;
நாள்தோறும் கிறுக்கினோம்;
துரோகி பட்டங்களுடன்;

ஆயுதங்கள் தூங்கட்டும்;
அதனாலே தப்பில்லை;
பேனாக்கள் விழிக்கட்டும்;
தமிழரது விடிவுக்காய்;

பல்லி;

மாண்டவர் திரும்பி வாரார் – மதிக்கு
இது நன்றே தெரியும்.
விதியிதுவென வீழ்ந்து போகோம்
மதி கொண்டு வெல்வோம் பகை!
வெறும் இரும்பினை பலமாய் இருத்தி
பல உயிர்களை பலி கொள்ளாமல்-இனி
ஒரு விதி செய்வோம்- மனிதம்
தளைத்திட வழி காண்போம்.