ஒவ்வொரு குழந்தையும் தனது வீட்டில் சுதந்திரமாகவும் எவ்வித பயமின்றியும் வாழ்வதற்கு உரித்துடையது. அதனை உறுதிப்படுத்துவது பெற்றோர் பாதுகாவலரது கடமை. ஆனால் வீட்டு வன்முறைகளில் குழந்தைகளுக்கு ஏற்படும் பாதிப்பு அவர்களுடைய எதிர்காலத்தையே கேள்விக்குறியாக்கக் கூடியது. அனைத்து விதமான வீட்டு குடும்ப வன்முறைகளுக்கு எதிராகவும் இப்பதிவு. ஆங்கிலத்தில் அச்சிறுமி எழுதிய பதிவு கீழே பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது. அதனை நான் தமிழுக்கு மொழிபெயர்த்துள்ளேன்.
தமிழ் மக்கள் செறிந்து வாழ்கின்ற லண்டன் புறநகர்ப் பகுதியில் உள்ள பாடசாலையில் கல்விகற்கும் 13 வயதுச் சிறுமி, மாணவி தன் மனச்சுமையை இங்கு இறக்கி வைக்கின்றாள். தற்போது அரச சமூக ஆதரவுக் குழுவின் பராமரிப்பில் இருக்கும் இச்சிறுமி வேறுயாருமல்ல, இவளுடைய தந்தையும் தாயும் நாங்கள் செல்லும் கடைத் தெருவுக்கும் கோயிலுக்கும் அரசியல் கூட்டங்களுக்கும் வருபவர்கள்தான். அவள் தனது பாடசாலையில் நிகழ்த்திய உரையின் எழுத்து வடிவம்:
சிலவேளை நீங்கள் இந்த வலிகளுக்கூடாகப் பயணித்திருக்க மாட்டீர்கள் ஆனால் வேறுயாராவது பயணித்து இருக்கலாம். எங்களில் பலர் அதிஸ்ட்டசாலிகள் ஏனென்றால் எங்களுக்கு தவறிழைக்கப்படும் போது அல்லது அதற்கு மாறாக நடந்தால், போவதற்கு நண்பர்கள் இருப்பார்கள். ஆனால் தினமும் எங்களை கடந்துசெல்பவர்களுடைய நிலை. அவர்களுக்கு யாராவது இருப்பார்களா? அவர்கள் இந்த வலியை தனிமையிலேயே தாங்க வேண்டுமா? அதற்காகவே இன்று நான் வீட்டில் நடைபெறுகின்ற வன்முறை, துன்புறுத்தல்; பற்றி கதைக்கின்றேன்.
முதலில் வீட்டில் வன்முறை, துன்புறுத்தல் என்பது உறவுகளில் ஏற்படும் நேரடியான உடல் ரீதியான அல்லது உணர்வு ரீதியான வன்முறை. பெண்கள் இந்த இழிவான, குரூரமான, பயப்படத்தக்க நடத்தைகளுக்கு உட்படுவதையும், அவை கூடிக்கொண்டு செல்வதையும் புள்ளிவிபரங்கள் காட்டுகின்றன. 2019 மார்ச் வரையான ஓராண்டு காலப்பகுதியில் 16 முதல் 74 வயதுக்கு இடைப்பட்ட 1.6 மில்லியன் பெண்கள் வீட்டில் துன்புறுத்தல்களுக்கு முகம்கொடுத்து இருப்பதாக வுமின்ஸ் எய்ட் – Women’s Aid அமைப்பு தெரிவிக்கின்றது. ஆனால் இந்தப் புள்ளிவிபரம் சரியானது தான் என்று நாங்கள் எப்படி உறுதிப்படுத்த முடியும். எல்லாப் பெண்களும் துணிந்தவர்கள், உண்மையை வெளிப்படுத்தி இருப்பார்கள் என்றில்லை. இன்னும் பலர் தாங்கள் துன்புறுத்தப்படுகின்றோம் என்பதையே உணராதவர்களாக உள்ளனர்.
ஆகவே வீட்டில் துன்புறுத்தல்கள் நடைபெறுகின்றது என்பதை அறிவதற்கு என்ன வழி? வீட்டில் துன்புறுத்தல்கள் நிகழ்கின்றது என்பதற்கு அறிகுறிகள்: ஏமாற்றிவிட்டாய் என்ற குற்றச்சாட்டுக்கள், உடலியல் ரீதியாக துன்புறுத்துவது – அடிப்பது, பணத்தை கட்டுப்படுத்துவது, மற்றவர்களிடம் இருந்து தனிமைப்படுத்துவது – போன் கதைக்க வேண்டாம், சமூகவலைத்தளங்களை பயன்படுத்த வேண்டாம் என்று கட்டுப்படுத்துவது. என்னுடைய தாயாரும் இந்தத் துன்புறுத்தல்களை அனுபவித்தார். நான் இவை எல்லாவற்றையும் கண்டிருக்கிறேன். எனது தாயார் செலவுக்கு பணம் கேட்டால் எனது தந்தையார் கோபப்பட்டு சத்தம்போடுவார்.
ஆனால் நான் ஏன் பெண்களை மட்டும் பாதிக்கப்பட்டவர்களாக கருத்தில் எடுக்கின்றேன். ஏன் எல்லோரும் பெண்கள் விடயத்தில் மட்டும் கூடுதல் கவனம் செலுத்துகின்றனர்? ஏனெனில் பலர் பெண்களுக்கு மட்டும் தான் நிகழ்வதாக நினைக்கின்றனர். இது ஆண்களையும் பாதிக்கின்றது. மான்கைன்ட் – Mankind என்ற அமைப்பின் தகவலின்படி வீட்டில் நடைபெறும் துன்புறுத்தல் தொடர்பாக பதிவு செய்யப்பட்ட முறைப்பாடுகளில் 26 வீதமான முறைப்பாடுகள் ஆண்கள் மீதான துன்புறுத்தல்கள் எனப் பதிவு செய்யப்பட்டு உள்ளது. இது நிச்சயமாக பெண்கள் மீதான வன்முறைகளோடு ஒப்பிடுகையில் பெரிதல்ல. ஆனால் இது ஆண்கள் தைரியமானவர்கள், பலமானவர்கள் என்ற விம்பத்தை தகர்த்துவிடுகின்றது. ஆகவே பெண்கள் மட்டும் தான் இந்த துன்பியல் அனுபவத்தை கொண்டிருக்கிறார்கள் என்று இருந்துவிட முடியாது. நாங்கள் இரு பாலார் மத்தியிலும் இது தொடர்பாக விழிப்புணர்வை ஏற்படுத்த வேண்டும். மேலும் போதைப்பொருள் மற்றும் மதுவுக்கு அடிமையானவர்கள், அதன் தூண்டுதலில் தாங்கள் என்ன செய்கின்றோம் என்பதை அறியாமலேயே இருக்கின்றனர்.
இத்துடன், 2020 இல் இங்கிலாந்து – வேல்ஸில் வெளியிடப்பட்ட குற்றிவியல் கணக்கெடுப்பில் 7.3 வீதமான (1.6 மில்லியன்) பெண்களும் அதன் 50 வீதமான அதாவது 3.6 வீதமான ஆண்களும் வீட்டில் துன்புறுத்தல்களுக்கு உள்ளாவதாக தெரியவந்துள்ளது. இது அதற்கு முந்தைய ஆண்டில் இருந்த எண்ணிகையிலேயே காணப்படுகின்றது. ஏன் இந்த எண்ணிக்கை தொடர்ந்தும் அதேயளவில் இருக்கின்றது? நாங்கள் முதலில் வீட்டில் நடைபெறும் வன்முறைகளை கண்டறிய வேண்டும். பிறகு அதனை நிறுத்துவதற்கான அழைப்பை விடவேண்டும். துரதிஸ்ட்டவசமாக இது இலகுவான காரியமல்ல. தொலைபேசியை எடுத்து உதவியை நாடுவது கடினமானது ஏனென்றால் துன்புறுத்தல் மீண்டும் நிகழ்ந்துவிடும் என்ற பயம்…
இறுதியாக, இந்நிலை பற்றிய விழிப்புணர்வை ஏற்படுத்துவதற்கு சமூகவலைத்தளங்கள் உதவுகின்றன. இது இல்லாவிட்டால் இன்னும் பலர் இத்துன்புறுத்தல்களைச் மற்றையவர்களுக்குச் செய்வதற்கு ஊக்கப்படுத்தப்படுவார்கள். பாதிக்கப்பட்டவர்களின் எண்ணிக்கை தான் அதிகரிக்கும். ஆகையால் உங்கள் நண்பருக்கு உதவியை நாடும்படி மட்டும் சொல்ல வேண்டாம். ஏனெனில் நாங்களும் சில விடயங்களைச் செய்ய வேண்டும். நாங்கள் சிறிது நேரத்தை ஒதுக்கி வீட்டில் நடைபெறும் வன்முறைகள் பற்றி தேட வேண்டும். அறிய வேண்டும். மற்றவர்களை பாரத்துக்கொண்டிராமல் குரலற்ற அவர்களுக்கு எமது குரலைக் கொடுக்க வேண்டும். வீட்டு வன்முறையை நிறுத்துவதற்கு அழைப்புவிடுங்கள்.
நன்றி.
._._._._._.
You might not have gone through this but someone else may have. Many of us are lucky to have friends to go to when something is wrong and vice versa. But what about those we walk past daily. Do they have anyone? Are they dealing with pain all alone? And that’s why today I will be talking about domestic violence and abuse.
To start with domestic abuse is the act of violence that is physical or emotional in a relationship. Women go through this disgusting, cruel, fierce behaviour and it is quite tragic to see the statistics that are starting to rise. Women’s aid tells us that by the end of March 2019 in that year, 1.6 million women aged 16-74 years experienced domestic abuse. Not only that but how can we even be sure this is accurate. Not all women are brave, honest, and open about these situations. Also, some people don’t even know if they are experiencing this.
So what are some ways to recognise domestic abuse? Signs of domestic abuse include accusations of cheating, hurting you physically, controlling your money or even isolating you from others. In fact, my mum experienced this. I witnessed it all. My dad would shout at her and got angry when she asked him for some money.
But why am I just considering women to be the only victims. Why is everyone only raising the attention for women? Although people assume it is just women it also affects men. Statistics from Mankind have given us the information that of the domestic crimes reported, 26% were committed against men. It isn’t a large number of course compared to the rest being women but this defeats the image of men being tough and strong. We cannot just rely on women experiencing this and so we should be raising awareness for both genders. Furthermore, people could be under the influence of drugs or alcohol and they may not be aware of their actions.
In addition, in a recent crime survey for England and Wales(in 2020), 7.3% of women which is the same as last year(1.6 million) and 3.6% of men which is approximately half, experienced domestic abuse. Why are these numbers staying the same? We need to spot it first. Then make a call to stop it. Unfortunately it isn’t that easy. Picking up the phone and reaching out for help can be so difficult because there is some fear… that the abuse will start again.
Finally, social media has helped us become aware of this situation. Without it, many people may be encouraged to do this to others and our victims would just increase. So don’t just tell a friend to call for help. Because WE need to do something. We ALL should commit some time into research and give a voice for those who don’t have one instead of waiting for someone else to. Make a call to make it stop.
Thank you.
