இலங்கையில் தமிழ் மக்கள் மீது நடாத்தப்படும் இனப்படுகொலைகளுக்கு எதிரான சர்வதேச அளவிலான பிரச்சாரம் ஒன்றை for Workers International – CWI ஆரம்பித்துள்ளனர். இதன் ஆரம்பக் கூட்டம் இந்தியாவில் தமிழ் நாட்டில் இடம்பெற்றது தேசம்நெற் வாசகர்கள் அறிந்ததே. ஜக்கிய சோசலிசக் கட்சியின் செயலாளரும் சிறீலங்கா மொனிற்றரிங் குறுப் தலைவரமான சிறீதுங்கா ஜெயசூரியா தலைமையில் இடம்பெற்ற இம்மாநாட்டின் தொடர்ச்சியாகவே மார்ச் 21 லண்டன் சந்திப்பு கொன்வே மண்டபத்தில் இடம்பெற்றது. தி சோசலிஸ்ற் பத்திரிகையின் ஆசிரயர் குழு உறுப்பினரான சாராவின் தலைமையில் இச்சந்திப்பு இடம்பெற்றது.
இங்கிலாந்தின் வேறுவேறு பகுதிகளைச் சேர்ந்த CWI ன் பிரதிநிதிகள் போராட்ட அமைப்புக்களின் பிரதிநிதிகள் மற்றும் அமைப்புக்களின் பிரிதிநிதிகள் மாணவர் அமைப்பு பிரிதிநிதிகள் கலந்துகொண்டனர். இச்சந்திப்பில் பல்வேறு நாடுகளைச் சேர்ந்த சமூகங்களைச் சேர்ந்தவர்களும் கலந்துகொண்டமை இதற்கு ஒரு சர்வதேச பரிமாணத்தை ஏற்படுத்தி இருந்தது. விரல்விட்டு எண்ணக் கூடிய சிலரைத்தவிர ஏனையவர்கள் தமிழரல்லாதவர்கள் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. தமிழரல்லாதவர்களால் வன்னி மக்களுக்காக முன்னெடுக்கப்படுகின்ற குறிப்பான போராட்டமாக இது அமைந்துள்ளது.
சாரா தனது தலைமை உரையில் ‘நாம் ஏன் கூடி இருக்கிறோம் என்பது எல்லோருக்கும் தெரிந்த விடயம். இலங்கை என்றதும் தமிழ் மக்கள் கேடயமாக்கப்பட்டு கொல்லப்படும் சம்பவம் எல்லோருக்கும் அறியப்பட்ட விடயமாகி விட்டது. மனிதக் கேடயங்களாக்கப்பட்டு உள்ள 200,000 மக்களை மனிதாபமற்ற முறையில் இலங்கை அரசு குண்டுகள் போட்டு அழித்துக் கொண்டிருக்கிறது.’ என்று தெரிவித்தார்.
அவர் தொடர்ந்தும் பேசுகையில் ‘உடனடியாக யுத்தத்தை நிறுத்தும் படியும், ஜனநாகத்தை அமுல்படுத்தும் படியும் கோரியும் பிரச்சாரங்களை உலகளாவிய ரீதியில் நடாத்த இன்று இந்த கூட்டத்தை கூடியுள்ளோம். நாமும் தமிழ் மக்களுடன் சேர்ந்து இயங்கவும் அவர்கள் நடாத்தும் பல ஊர்வலங்கள், கூட்டங்களுக்கு ஆதரவளிக்கவும் ஒத்துழைக்கவும் இந்த யுத்தத்திற்கு எதிராக பிரச்சாரத்தை மேற்கொள்ளவும் ஆரம்பித்துள்ளோம். இந்த பிரச்சாரத்தை ஒரு சர்வதேச பிரச்சாரமாக உருமாற்றி செயற்ப்படுத்தவே இங்கு கூடியுள்ளோம்.’ என்று சந்திப்பின் நோக்கத்தை விளக்கினார்.
சாராவின் தலைமை உரையை அடுத்து போராட்டத்தின் சர்வதேச இணைப்பாளராகத் தெரிவு செய்யப்பட்ட சேனன் இலங்கையின் இன்றைய நிலவரம் தொடர்பாக உரையாற்றினார். (இவ்வுரையின் சாரம்சம் : தமிழர்கள் தமிழர்களுக்காக போராடுவதன் மூலமே தமிழர்களை அழிவினின்றும் பாதுகாக்க முடியும். : சேனன்) அதனைத் தொடர்ந்து கூட்டத்தில் கலந்து கொண்டவர்கள் தங்கள் கருத்துக்களைப் பகிர்ந்து கொண்டனர். அவற்றில் சில ….
இலங்கை அரசு புலிகளை அழிப்பதன் மூலம் எல்லாவிதமான போராட்டங்களையும் முடிவுக்கு கொண்டு வரலாம் என்றும் இதன் பின்னர் தமிழ் மக்களுக்கு எந்தவித தீர்வையும் முன்வைக்கத் தேவையில்லை என்ற நிலைக்கு வரலாம் என்றுமே கருதி இந்த போரில் மிகுந்த அக்கறை காட்டுவதாயும் இந்த அரசுக்கு தமிழ் மக்களுக்கு நியாயமான தீர்வு கொடுப்பதில் அக்கறையில்லை என்றே தெரிகிறது.
இந்திய வலதுசாரி ஆளும் வர்க்கமும் இலங்கை வலதுசாரி ஆளும் வர்க்கமும் கூட்டுச் சேர்ந்து தமது நலன்களைப் பேணுவதிலேயே அக்கறையுடன் இருக்கிறார்கள். மக்களின் அன்றாட வாழ்வாதாரப் பிரச்சினைகளை மறைக்கவும் போரைப் பயன்படுத்துகின்றனர். தமது வர்க்கநலனை பேணவே அரசுகள் முயல்கிறது. அதனால் இந்த முதலாளித்துவ அரசுகளிடம் இருந்து தீர்வுகளை எதிர்பார்க்க முடியாது.
லண்டனில் வாழும் தமிழர்களில் அரைவாசிக்கு மேல் தெருக்களில் இறங்கி போராடிய போதும் தொழிற் சங்கங்கள் இதில் அக்கறை காட்டாமல் இருப்பது மிகவும் கடினமானதாக இருப்பதாயும் லண்டன் தமிழர்கள் தொழில்ச்சங்கங்களுடன் இணைந்து செயலாற்ற ஆரம்பிக்க வேண்டும்.
விடுதலைப் புலிகள் அமைப்பு தமது மக்கள் மத்தியில் எப்படி ஜனநாயகத்தை நடைமுறைப்படுத்துகிறது என்பதில் கவனம் எடுக்க வேண்டும். ஜேவிபியினர் சிங்கள சோசலிஸ்ட்டுக்கள் தம்மை மாக்சிஸ்ட்டுக்கள் என்று சொல்லபவர்கள். இந்த போரை தவறாக பார்ப்பதும் இந்த இனப்படுகொலையை கண்டும் காணாமல் இருப்பதும் கண்டிக்கப்பட வேண்டும்.
தமிழ் பூர்ஜுவாக்களால் முன்னெடுக்கப்பட்ட இந்தப் போராட்டம் வெற்றியடைவது மிக கடினமானது. சிங்கள தமிழ் தொழிலாளர்கள், சோசலிஸ்ட்டுக்கள் ஒன்றுபட்டு இந்த தமிழ் மக்களுக்கான உரிமைகள் வென்றெடுக்கப் போராடுவதே ஒரே வழி.
தமிழ் மக்களுக்கான தீர்வு சுயநிர்ணய உரிமையே. இது தான் சோசலிஸ்ட்டுக்ளால் முன்வைக்கப்படும் தீர்வு. தமிழர்களின் சுயநிர்ணய உரிமைக்காக ஜக்கிய சோசலிஸ்ட் கட்சி தொடர்ந்து குரல் கொடுக்கிறது. ஆனால் இப்போதுள்ளது மனிதாபிமானப் பிரச்சினை இது. உடனடியாக போராட்டம் நடாத்தப்பட்டு முடிவு கட்டப்பட வேண்டும்.
இப்போதுள்ள தேவை யுத்தம் நிறுத்தப்பட்டு மனிதாபிமான உதவிகள் வழங்கப்படுதலே முக்கியமானது.
அரசியல் உரிமை அந்த மக்களுக்கு உண்டு. வெளிநாடுகளில் உள்ளவர்கள் தமிழீழம் தனிநாடு என்றெல்லாம் சொல்லலாம் ஆனால் அந்த மக்கள் அந்தப் பிரதேசத்தில் தமது அரசியலைத் தீர்மானிக்க வேண்டும். அப்படி அவர்கள் தீர்மானிக்கக்க கூடிய சூழ்நிலை உருவாக்கப்பட வேண்டும். அதற்காகவும் பிரச்சாரங்கள் மேற்கொள்ளப்பட வேண்டும்.
தமிழர் உரிமைப் போராட்டத்தில் சிங்கள மக்கள் தொழிலாளர் சங்கங்கள் பலர் குரல் கொடுக்கிறார்கள். ஆனால் வட – கிழக்கு மக்களுக்கு தொழிலாளர் சங்கங்களைத் தெரியாது. இப்படியான சங்கங்களை எல்ரிரிஈ இல்லாது ஒழித்து விட்டனர்.
மக்களை சாதாரண வாழ் நிலைக்கு கொண்டுவருவதன் மூலமே தொடர்ந்து இம்மக்கள் தமது உரிமைக்கான போராட்டத்தை தொடரரும் தன்மையை வளர்க்கலாம்.
அந்த யுத்த பிராந்தியத்திலுள்ள 2000 புலிகளைக் காப்பாற்றி என்றாலும் 200000 மக்களையும் காப்பாற்றியாக வேண்டும்.
இவ்வாறு பல்வேறு கருத்துக்கள் அங்கு பரிமாறிக் கொள்ளப்பட்டது. நிகழ்வின் இறுதியாக இப்போராட்டங்களை லண்டனில் முன்னெடுப்பதற்கான தெரிவுக்குழுவொன்று உருவாக்கப்பட்டது. மலேசியா, கிறீக், பாக்கிஸ்தான், சிங்கப்பூர் மற்றும் ஜரோப்பிய நாடுகளிலும் இந்தப் போராட்டம் முன்னெடுக்கப்பட உள்ளது. இப்போராட்ட நிகழ்வுகளுக்கூடாக மாணவர் அமைப்புக்கள், தொழிலாளர் அமைப்புக்கள் தொடர்புபடுத்தப்படும் என்றும் அங்கு உறுதியாகத் தெரிவிக்கப்பட்டது.
இந்தப் போராட்டங்களை பலவீனப்படுத்த இந்தியா தொடர்ந்தும் முயன்று கொண்டிருப்பதாயும் இந்திய அரசு மட்டுமல்ல இந்திய நிறுவனங்ககள் சிலவும் இலங்கை அரசின் இராணுவ நடவடிக்கைகளுக்கு துணை நிற்பதாலும் ஏப்பிரல் 8ம் திகதி போராட்டம் இந்திய தூதரகங்களுக்கு முன்பாகவும் இந்திய நிறுவனங்களுக்கு முன்பாகவும் நடத்தப்பட இருப்பதாக அங்கு தெரிவிக்கப்பட்டது.
ஏற்பாடு செய்யப்பட்டுள்ள ஏற்பாடு செய்யப்பட்ட உள்ள போராட்டங்களில் பின்வரும் கோரிக்கைகளை முன் வைப்பது என்றும் அச்சந்திப்பில் தீர்மானிக்கப்பட்டது.
1 உடனடியாக யுத்தத்தை நிறுத்து : இராணுவ அடக்குமுறையை உடனடியாக நிறுத்தித் தமிழ் மக்கள் வாழும் இடங்களில் இருந்து இராணுவத்தைத் திரும்பப்பெறு. மக்கள் கடத்தப்பட்டுக் காணாமற் போய்க் கொண்டிருப்பதை நிறுத்து.
2 தடுப்பு முகாம்களை மூடு : தேர்வு செய்யப்பட்ட மக்களின் பிரதிநிதிகள் மூலம் மக்களின் அடிப்படை வாழ்வாதார உரிமைகளான உணவு, தங்கும் வசதி, மருத்துவத் தேவைகளை உடனடியாக நிவர்த்தி செய்.
3 போர் வெறி பிடித்த இராஜபக்ச அரசுக்கு ஒரு சதமோ ஒரு துப்பாக்கி குண்டோ வழங்காதே :
இந்தியா, சீனா, பாகிஸ்தான், இஸ்ரேல், ஈரான், யப்பான், மற்றும் இதர நாடுகள் இலங்கை அரசுக்கு வர்த்தக, இராணுவ உதவிகள் வழங்குவதை உடனடியாக நிறுத்து. இந்நாடுகளின் இராணுவப் பங்களிப்புக்கு எதிராக அந்நாட்டுத் தொழிலாளர்கள் அணிதிரள்வதை ஆதரிப்போம்.
4 அனைவருக்குமான ஜனநாயக உரிமைகளை உத்தரவாதப்படுத்து : பேச்சுரிமை, ஊடக உரிமை,சுதந்திர வர்த்தக வலய தொழிலாளர்கள் உட்பட அனைத்து தொழிலாளர்களினதும் தொழிற்சங்க உரிமை, இனம் மதம் சாதி பால் வேறுபாடின்றி அனைவரது உரிமைகளையும் சமமாக மதிக்கும் கட்சிகள் சுதந்திரமாக இயங்க தேர்தலில் பங்குபற்றும் உரிமை, முதலான அனைத்து ஜனநாயக உரிமைகளையும் உத்தரவாதப்படுத்து.
5 ஒன்றுபட்ட தொழிற்சங்கங்களை உருவாக்குவதற்கான ஆதரவைத் திரட்டுவோம் : கூட்டமைக்கும் அல்லது அணிதிரள்வதற்கான உரிமையை வழங்கு. கொலை மற்றும் காணாமற் போகின்றவர்கள் பற்றிக் கண்காணிக்கும் ‘மக்கள் கண்காணிப்பு குழு’ போன்ற அமைப்புகள் சுதந்திரமாக பணியாற்றும் உரிமையை வழங்கு.
6 சுயநிர்ணய உரிமையை உத்தரவாதப்படுத்து : (நேர்மையாகத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட நியாயமான மக்கள் பிரதிநிதிகளின் கண்காணிப்பில் வாக்கெடுப்பு மூலமோ அல்லது ஒரு சட்ட நிர்ணய சபையை உருவாக்குவதன் மூலமோ அல்லது வேறேதாவது முறையிலோ சுயநிர்ணய உரிமையைப் பாதுகாப்பதற்கான வழியேற்படுத்து.) வறிய மக்கள், தொழிலாளர்கள் ஒன்றுபடுதலின் அடிப்படையில் மக்கள் தம் எதிர்காலத்தைச் சுயமாக நிர்ணயிப்பதற்கான ஆதரவைத் திரட்டுவோம்.
._._._._._.
இப்போராட்ட முன்னெடுப்புகளின் தொடர்ச்சியாக சென்னை லொயோலா கல்லூரியில் மார்ச் 30ல் ஏற்பாடு செய்யப்பட்ட கூட்டத்தில் மனிதஉரிமைவாதியும் முன்னணி எழுத்தாளருமான அருந்ததி ராய் உரையாற்றுவதாக இருந்தது. ஆயினும் துரதிஸ்டவசமாக அவர் சமூகமளிக்கவில்லை. ஆயினும் வன்னி மக்கள் மீதான தாக்குதல்கள் தொடர்பாக வன்மையான தனது கண்டனத்தை அவர் எழுத்தில் வழங்கி இருந்தார். அதனை கீழே காணலாம்.
இக்கூட்டத்தில் இலங்கை ஐக்கிய சோசலிசக் கட்சித் தலைவர் சிறிதுங்க ஜெயசூரிய டெல்லி ஊடகவியலாளர் சத்திய சிவராம் தமிழீழ விடுதலைக் கூட்டமைப்பின் இணைப்பாளர் பவநீதன் ஈழத் தமிழ் மாணவர் போராட்டக் குழு சுதா காந்தி ஆகியொர் உரையாற்றுவதாக இருந்தது.
அருந்ததி ராய் வழங்கிய கண்டனக் கட்டுரை:
A RACIST WAR IN SRILANKA
The horror that is unfolding in Sri Lanka becomes possible because of the silence that surrounds it. There is almost no reporting in the mainstream Indian media—or indeed in the international press—about what is happening there. Why this should be so is a matter of serious concern.
From the little information that is filtering through it looks as though the Sri Lankan Government is using the propaganda of ‘the war on terror’ as a fig leaf to dismantle any semblance of democracy in the country, and commit unspeakable crimes against the Tamil people. Working on the principle that every Tamil is a terrorist unless he or she can prove otherwise, civilian areas, hospitals and shelters are being bombed and turned into a war zone. Reliable estimates put the number of civilians trapped at over 200,000. The Sri Lankan Army is advancing, armed with tanks and aircraft.
Meanwhile, there are official reports that several “welfare villages” have been established to house displaced Tamils in Vavuniya and Mannar districts. According to a report in The Daily Telegraph (14 Feb 2009), these villages “will be compulsory holding centres for all civilians fleeing the fighting”. Is this a euphemism for concentration camps? The former foreign minister of Sri Lanka, Mangala Samaraveera, told The Daily Telegraph: “A few months ago the government started registering all Tamils in Colombo on the grounds that they could be a security threat, but this could be exploited for other purposes like the Nazis in the 1930s. They’re basically going to label the whole civilian Tamil population as potential terrorists.”
Given its stated objective of “wiping out” the LTTE, this malevolent collapse of civilians and “terrorists” does seem to signal that the Government of Sri Lanka is on the verge of committing what could end up being genocide. According to a UN estimate several thousand people have already been killed. Thousands more are critically wounded. The few eyewitness reports that have come out are descriptions of a nightmare from hell. What we are witnessing, or should we say, what is happening in Sri Lanka and is being so effectively hidden from public scrutiny, is a brazen, openly racist war. The impunity with which the Sri Lankan government is being able to commit these crimes actually unveils the deeply ingrained racist prejudice, which is precisely what led to the marginalization and alienation of the Tamils of Sri Lanka in the first place. That racism has a long history, of social ostracisation, economic blockades, pogroms and torture. The brutal nature of the decades long civil war, which started as a peaceful, non-violent protest, has its roots in this.
Why the silence? In another interview Mangala Samaraveera says, “A free media is virtually non-existent in Sri Lanka today.” He goes on to talk about death squads and ‘white van abductions’, which have made society “freeze with fear”. Voices of dissent, including those of several journalists, have been abducted and assassinated. The International Federation of Journalists accuses the Government of Sri Lanka of using a combination of anti-terrorism laws, disappearances and assassinations to silence journalists.
There are disturbing but unconfirmed reports that the Indian government is lending material and logistical support to the Sri Lankan government in these crimes against humanity. If this is true, it is outrageous. What of the governments of other countries? Pakistan? China? What are they doing to help, or harm the situation?
In Tamil Nadu the war in Sri Lanka has fueled passions that have led to more than ten people immolating themselves. The public anger and anguish, much of it genuine, some of it obviously cynical political manipulation, has become an election issue.
It is extraordinary that this concern has not traveled to the rest of India. Why is there silence here? There are no ‘white van abductions’—at least not on this issue. Given the scale of what is happening in Sri Lanka, the silence is inexcusable. More so because of the Indian Government’s long history of irresponsible dabbling in the conflict, first taking one side and then the other. Several of us including myself, who should have spoken out much earlier, have not done so, simply because of a lack of information about the war.
So while the killing continues, while tens of thousands of people are being barricaded into concentration camps, while more than two hundred thousand face starvation, and a genocide waits to happen, there is dead silence from this great country.
It’s a colossal humanitarian tragedy. The world must step in. Now. Before it’s too late.
Arundhati Roy
29th March 2009
இனியொரு
”ஈழப் பிரச்னை… ஐ.நா. தீர்க்க முடியும்!” : அருந்ததி ராய்
http://inioru.com/?p=2185
மாயா
புலிகள் யாரும் வரவேண்டாம். போரை நிறுத்தினால் போதும் என்கிறார்களே?
பேராவல் பேரின்பநாயகம்
C.W.I. கூட்டத்திற்கு “அருந்ததி ராய்” வராமலிருந்திருந்தால்தான் அது பேரதிசயம். அழகிப்போட்டியில் கலந்துகொள்கிறவர்கள் சிறிது வித்தியாசமாக இதில் (அதிக பப்ளிசிட்டி)கலந்துக் கொள்கிறார்கள். நான் ஏற்கனவே அருந்ததிராய் பற்றி எழுதியிருக்கிறேன். இது போன்றவர்களின் பின்னால், எவ்வளவு நாட்களுக்குதான் வன்னி மக்களின் தலைப்போகிற, அவசரப் பிரச்சனையை தூக்கிக் கொண்டு அலையப் போகிறீர்கள். சும்மா… பொழுது போக்குக்குதான் என்ன!…போங்களப்பா…
MANITHA NEYAN
ARUNDHATI ROY
PLEASE WELCOME TO VANNI