பிரிவினைவாதிகளும் அரசியல் சுத்துமாத்தும்: நோர்வே நக்கீரா

வெள்ளரச மரத்தின் கதையை நன்றாக தெரியப்படுத்தியுள்ளீர்கள் இது எமது தமிழரின் சொத்து என்பதை நாம்புரிந்து கொள்ளவும் தமிழர்களே பெளத்த சமயத்தை தென் ஆசிய நாடுகளுக்கு பரப்பியவர்கள் என்பதையும் நாம் உணர வேண்டும் இன்று பெளத்தத்திற்கும் எமக்கும் தொடர்பு இல்லாதது போல் ஆக்கிவிட்டார்கள் இதில் ஜரோப்பியர்களின் பங்கும் உண்டு.

நக்கீரா உங்கள் கட்டுரை கவிதை நன்று. ஆனால் இறுதியில் புலிகளையும் சரித்திரமாக்க முயற்சித்து கட்டுரையை பாழ்படுத்திப் போட்டீங்கள். வென்றால் சரித்திரம் தோற்றால் சம்பவம் என்று தமிழர் போராட்டத்தையே ஒரு சம்பவமாக்கிப் போட்டுப்போன புலிகளை சரித்திரமாக்க நன்றாகப் பாடுபட்டிருக்கிறீங்கள். இப்ப வன்னிச் சனத்திட்டைப் போய்க் கேட்டுப் பாருங்க்ள் போராட்டம் மண்மிட்புபற்றி. தரித்திரம் பிடித்த போராட்டம் என்நுதான் பதில்வரும்.

இன்றும் தமிழர்களின் பிரச்சனைகளை சிங்கள அரசு சரிவரத்தீர்க்காது போனால் மீண்டும் ஒரு இரத்த ஆறு ஓடுவதை யாரும் தடுக்க இயலாது//
இன்னொரு தறுதலைப் போராட்டத்துக்கு வெளிநாட்டல இருந்து நாற்று நடாமல் கொஞ்சம் மீதமாய் இருக்கிறவையையம் 30 வருடமாய் வாழ்க்கையைத் தொலைத்துப் போட்டு நிக்கிற சனத்தையும் இனி எண்டாலும் தங்களுக்காக வாழ விடுங்கோ.

// கண்டியின் கடைசி வாரிசு தமிழன் என்பதற்கு வேறு என்ன ஆதாரம் வேண்டும் தமிழா? //

நல்லது இவர் யாழ்ப்பாணத் தமிழனா?? அல்லது மட்டக்களப்புத் தமிழனா?? அல்லது திருகோணமலைத் தமிழனா?? அல்லது வன்னித் தமிழனா??

இவர் இந்தியாவிலிருந்து வந்து ஆட்சியைக் கைப்பற்றியவர். இவருக்கு முன்னரே இந்தியாவிலிருந்து படையெடுத்து ராஜராஜசோழன், இலங்கையின் பல பகுதிகளை தனது கட்டுப்பாட்டுக்குள் கொண்டு வந்துள்ளான். அதன் பின் ராஜராஜசோழனின் மகன் ராஜேந்திரசோழன், முழு இலங்கையையும் தனது கட்டுப்பாட்டுக்குள் கொண்டு வந்து ஆட்சி செய்துள்ளான். ஆட்சி செய்தவர்கள் தமிழர்களாக இருந்த போதும், அந்த ஆட்சியில் வாழ்ந்த மக்கள் யார் என்பதை கட்டுரையாளர் மறந்தது ஏனோ??

கட்டுரையாளர் கடைசியாக ஆட்சி புரிந்த அரசு தான் அந்த இடத்திற்கு உருத்துடையவர்கள் என்று கருத வெளிக்கிட்டால், கடைசியில் ஆங்கிலேயனுக்கு மட்டுமே முழு இலங்கையும் சொந்தமானதாகவல்லவா போக வேண்டும்.

எனவே கட்டுரையாளர் சரித்திரத்தை முழுவதுமாக புரிந்து கொண்டு எழுத முனைவதே சாலச் சிறந்தது.

மூர்த்தி; பிசி; மாயா:- மனிதவாழ்க்கையிலும் சரி ஒரினத்தின் வரலாற்றிலும் சரி நாம் கடந்து வந்த பாதைகள் நடந்த சம்பவங்களின் கோர்வையே சரித்திரம். வெற்றிகள் தான் சரித்திரம் என்று எண்ணுவது தவறானது. ஒரு சரித்திரத்தை இந்தத் தரித்திரப்போரை சம்பவமாக எண்ணிய பிரபாவின் எண்ணம்தான் பிழையானது. நீங்கள் உங்கள் மனைவியையோ பிள்ளைகளையோ கடிந்த கொண்ட விடயம் கூடச் சரித்திரம் தான். சரித்திரம் என்பது எமது; மனிதஇனத்தினது ஏன் சதாம் குசேய்; கிட்லர்; பொல்பொத் போன்றோரின் வாழ்க்கையும் சரித்திரம் தான். இவர்களும் பிரபாரன்; புலிகளைப்போல் பேரழிவை ஏற்படுத்தியவர்கள் தான். பிரபாகரன் தவறாக எண்ணினார் என்பதற்காக நாம் தவறாக எண்ணிவிட முடியாதல்லவா?
பிரபாகரனை தலையில் கொண்டு திரிந்தவர்கள் இன்று தூற்றுகிறார்கள் ஏன்? அன்று பிரபாகரன் பிழைவிட்ட போது தட்டிக் கேட்க வக்கில்லாதவர்கள் தான் இன்று தூற்றுகிறர்கள். நான் புலிபலமாக இருக்கும் போது கூட அவர்களை எதிர்த்தி நின்றும் எழுதியும் எதிர்புகளைச் சம்பாதித்தவன். அரசியல் போராட்டப்பாதைகளில் நடந்த அனைத்தும் எல்லாச் சம்பவங்களும் சரித்திரமே. நானோ நீங்களோ மறுத்தாலும் மனிதப்பேரழிவை ஏற்படுத்திய கிட்லரை சரித்திரத்தில் இருந்து தூக்க முடியுமா?

/நல்லது இவர் யாழ்ப்பாணத் தமிழனா?? அல்லது மட்டக்களப்புத் தமிழனா?? அல்லது திருகோணமலைத் தமிழனா?? அல்லது வன்னித் தமிழனா??/பார்த்தீபன்
நீங்கள் குறிப்பிட்ட இடங்களில் இருப்பவர்கள் எல்லோரும் இலங்கையின் ஆதிகுடிகளா? இலங்கை இந்தியாவுடன் நிலப்பரப்பில் இணைந்திருந்தது என்பதை மறந்து விடவேண்டாம். மேலும் யாழ்பாணத்தில் இன்று அதிகமாக வசிப்பவர்கள் 13ம் நூற்றாண்டில் அழைத்துவரப்பட்ட இந்தியர்கள் என்பது அறியவில்லையோ? கண்டியரசன் நாயகன் எனும் பொழுது அவன் இந்தயன் என்பதை உணரவில்லையா? பார்த்தீபன்” இலங்கையில் இன்றுவாழும் அனைத்து மக்களும் இலங்கையின் ஆதிகுடி இல்லை என்பதை அறிவீர்களா? எல்லோரும் முன்பின் வந்தவர்கள்தான். உண்மையில் தனித்தமிழ் ஈழம் என்றும் ஆதிதேசம் என்றும் கேட்டால் நாம் போகவேண்டியது சிந்துவெளிப் பள்ளத்தாக்குகளுக்குத்தான். நான் சரித்திரப் பேராசிரியர் அல்ல அறிந்தவரை சரியாக அறிந்து வைத்திருக்கிறேன். இனப்பரம்பல்கள் என்றும் வாழ்வாதாரங்கள் வசதிகளை நோக்கி உலகில் ஒவ்வொரு நிமிடமும் நடந்து கொண்டிருக்கிறது என்பதை யாரும் மறக்கவோ மறுக்கவோ இயலாது.

புலிகளையோ பிரபாகரனையோ நான் நியாயப்படுத்தவில்லை அப்படி நியாயப்படுத்தினால் மற்ற இயக்கங்களையும் நியாயப்படுத்த வேண்டும். கட்டுரையில் நான் சொல்லவந்த விடயம் என்ன வெனில் எமது புலம்பெயர் புலி ஆதரவாளர்களின் நழுவல் நம்பகரமற்ற விசுவாசமற்ற போக்கையே. புலிகள் வென்றிருந்தார்கள் என்றால் இன்று அவர்களைப் பிடிக்க இயலுமா? ஆரம்பகாலத்தில் தமிழர்களின் விடுதலைப் போராட்டத்தில் ஈடுபட்டவன் என்ற முறையிலும் தலைமறைவு வாழ்க்கையை மேற்கொண்டவர்களின் தொடர்பு இருந்தது. தனியப்பிரபாரனைப் பிழைசொல்வதை விட சமூகத்தின் மேலும் போதியளவு குற்றம் உண்டு. சமூகம் வளர்க்கப்பட்ட முறை சமூகஅமைப்பு என்பன பெரும்பங்கை வகிக்கிறது.

//கட்டுரையாளர் கடைசியாக ஆட்சி புரிந்த அரசு தான் அந்த இடத்திற்கு உருத்துடையவர்கள் என்று கருத வெளிக்கிட்டால், கடைசியில் ஆங்கிலேயனுக்கு மட்டுமே முழு இலங்கையும் சொந்தமானதாகவல்லவா போக வேண்டும்.// தவறாகப் புரிந்துள்ளீர்ள் பார்த்தீபன். ஒரபொருளை நான் எடுக்கும் போது எப்படி வாங்கினேனோ அதே மாதிரித்தானே திருப்பிக் கொடுக்கவேண்டும். துண்டாடி இருந்த இராசதானிகளை ஒன்றாக்கிய வெள்ளையர் திரும்பிக் கொடுத்தபோது பெரும்பான்மையின் கையில் கொடுத்து விட்டுப்போனதை நியாயம் என்கிறீர்களா? சிறுபான்மை இனக்களின் பாதுகாப்புக்கு உத்தரவாதமின்றி எப்படி பெரும்பான்மையின் கையில் கொடுத்தார்கள். எப்படி எம்மவர் இதை ஏற்றார்கள். இங்குதான் தமிழர்களின் பெரும்தன்மையும் ஒற்றுமை ஒர்நாடு என்ற ஒருமைப்பாட்டையும் காணலாம். சிறுபான்மையாக இருந்தாலும் சேர்ந்து வாழ்வோம் என்ற நம்பிக்கை எமக்கிருந்தது அல்லவா? இதுதான் ஒற்றைமையின் மூலதனம்.

கட்டுரையின் உள்நோக்கையும் கருத்தையும் திசைதிருப்பாது இருப்பது முக்கியம். ஒற்றுமை பற்றி இன்று கூறிக்கொண்டு வந்து தமிழ்மக்களின் வாசலில் நிற்போரால் ஒற்றுமைக்காக எதையும் செய்ய இயலாது என்பதையே இக்கட்டுரை மூலம் முன்றிறுத்த முயல்கிறேன். சிங்கள தமிழ் சமூகங்களில் அடிப்படையில் ஆணிவேரில் ஊற்றப்பட்ட துவேசம் மதம் எனும் நச்சுத் திராவகங்கள் அகற்றப்படாதவரை முழுமையான ஒற்றுமை அமைதி என்பது சாத்தியமற்றது. சரி புலிகள் அழிந்துவிட்டார்கள் இலங்கை ஒற்றை நாடு என்று இன்றாகி இருக்கிறது. பிரச்சனை முடிந்து விட்டதா? ஊர்வாதம்;சாதி; மதம்; கறுப்பு: சிவப்பு என்று எத்தனை வரப்போகிறது. பிரிவினைகளுடு தம்மைப்பலப்படுத்த விரும்பும் மனநிலையுள்ள ஒரு சமூகத்தில் பிரச்சனை அடங்காது. இது இருசார் மக்களுக்கும் பொருந்தும். இக்கட்டுரையின் முதற்பின்னோட்டத்தில் கட்டுரையின் கருத்தை எழுதியுள்ளேன். தமிழ் அரசியல் என்பது இன்று கையறுந்த நிலையில் இருக்கிறது. உண்மையில் தமிழ்ர்களுக்கு ஒரு சுமூகமான அரசியல்தீர்வு தேவை என்று உணர்ந்த எந்தச் சிங்கள அரசில்வாதியாலும் அதைச் நிறைவேற்ற இயலாது. காரணம் மத இன பேதங்கள் முன்நிறுத்தப்பட்ட அரசியல் வளப்பு முறையே. இதில் தமிழர்கள் சளைத்தவர்கள் அல்ல. இனிவளர்ந்து வரும் புதிய சமூகத்துக்காவது யாவரும் இலங்கையர் என்றும் பேதமற்றவர்கள் என்ற மனநிலை உருவாகும் வரை பிரச்சனை தொடர்ந்து கொண்டே இருக்கும்.

இக்கட்டுரை மூலம் சமூகத்தில் பேசப்படாதிருந்த சிலவிடயங்களைக் கொண்டு வரவேண்டும் என்பதே என்நோக்கமாக இருந்தது. உ.ம்: பண்டா: ஜேஆர். இவர்கள் எப்படி மாற்றப்பட்டார்கள் என்று பார்த்தீர்களா? இங்கே மாற்றப்படவேண்டியது அரசியல் சமூக அமைப்பே தவிர தனிமனிதர்கள் அல்ல.

நாம் இருக்கும் சூழல் அல்லது காலம் எம்மை எடுத்துக்கெல்லாம் தமிழர் செய்த தவறுகளையே சுட்டி காட்டுகிறது அது நியாயமும் கூட; ஏன் கட்டுரையாளர் கூட பல இடத்தில் தமிழ் தலமைகள் விட்ட தவறுகளை சுட்டி காட்டுகிறார், அத்துடன் நக்கீரன் ஒரு புலி சார்ந்த நபரும் அல்ல; புலிகளின் வீர விளையாட்டுக்களை பல தடவை இதே தேசத்தில் விமர்சித்துள்ளார், அத்துடன் தான் வாழும் நோர்வே நாட்டின் செய்திகளை கூட (உதாரனத்துக்கு நோர்வே தேர்தல்) தகவல்களை சேகரித்து தருகிறவர், அதேபோல் நாம் பிறந்த மண்பற்றி அவர் சேகரித்த தகவலை இங்கு தந்துள்ளார்; இது எதற்க்கு எமக்கு என நாம் ஒதுக்கிவிட முடியாது;

தமிழருக்கு இன பிரச்சனை இருக்கு என்பது யாராலும் மறுக்க முடியாது, ஆனால் அன்று ராமனாதன் தொடக்கம் இன்று பிரபாகரன் வரை தமிழரென சொல்லி தாமே தமிழருக்கு கேடுவிளைவிப்பதும், அதேபோல் சிங்கள அரசுகளும் தமக்காக சில தமிழரை வளர்ப்பதும் காலம் காலமாய் தொடர்கிறது, ஆனாலும் இறுதி 30 வருடங்களும் தமிழரே தமிழருக்கு எதிரியாய் உயிர் இழந்து நாடு இழந்து தேசத்திலும் புலத்திலும் அகதியாய் வாழ்கிறோம்; மிக பெரிய விலை கொடுத்து(பல உயிர்) இன்று ஏதோ ஒரு அமைதி நிலவுகிறது; இதையும் அரசோ அல்லது தமிழ் அமைப்புகளோ சேதப்படுத்தாமல் சமாதான தீர்வு ஒன்றை ஏற்படுத்த வேண்டுமாயின் இரு தரப்புக்கும் புரிந்துணர்வு மிக முக்கியம்; அதையும் விட நாடு கடந்த ஈழக்காரரை மக்கள் நம்பு முன் மக்களுக்கு வாழ கூடிய ஒரு தீர்வு வேண்டும்; அது கிடைக்க ஒற்றுமை முக்கியம்; இதில் அரசு சொல்லுவதுதான் சரி என்பதில் எனக்கு உடன்பாடு இல்லை, எமது தரப்பு நியாயங்களை பேசவோ புரிய வைக்கவோ இந்த கட்டுரை சிறிதாவது உதவும் என்பதே என் கருத்து;

பல்லி மிக்க நன்றி. . நீங்கள் கட்டுரையைச் சரியாகப் புரிந்திருக்கிறீர்கள் பல்லி.

விமல்: வரலாறு என்பதற்குத்தான் விளக்கம் சொன்னேன் யாராவது வரலாற்றுத் துரோகம் பற்றிக் கதைத்திருந்தால் அதை அவர்களிடம் கேளுங்கள்

மூர்த்தி!
நித்திரையாய் இருப்பவனை எழுப்புவதற்குத் தான் நான் கட்டுரை எழுதினேன். நித்திரைபோல் இருப்பவனுக்கல்ல. //தமிழர்கள் தேசத்துரோகிகள் என்று குறிப்பிட்டது எங்கேயார்? என்பது எனக்குத் தெரியவில்லை. அச்சம்பவத்தைஇ நபரை தெளிவுபடுத்துங்கள்.// ஜேவிபி யின் பிரசாரப் பரப்புரை மேடைகளில் த.தே.மு யையும் புலிகளையும் நாட்டைத் துண்டாடும் துரோகிகள் என்று வர்ணித்ததை தொ.கா ஊடாகக் கேட்டேன். தமிழர்களை சிங்கள அரசியல்வாதிகள் கள்ளத்தோணிகள் என்று குறிப்பிட்டதையும் தெரிந்து கொள்ளுங்கள்.//தமிழன் தோலில் செருப்புத் தைப்பேன் என்றார் கே.பி. ராஜரட்னா.// இப்படி அவர் சொல்லவில்லை சரியாக வாசியுங்கள்.

//செருப்புத் தைப்பேன் என்று மங்கயற்கரசி சொன்னது சரியாகுமா?? சிங்கள அரசியல்வாதி தப்பை சுட்டிக் காட்டியது போல நீங்கள் தமிழ் தலைமைகள் தப்புகளை சுட்டிக் காட்டவில்லை. அதனால் கட்டுரை பக்கம் சாய்கிறது// மங்கையயற்கரசி சொன்னதை எங்காவது சரி என்று சொன்னேனா?

கட்டுரை ஒரு குறிப்பிட்ட காலவிடைவெளிக்குள் சில செய்திகளைமட்டும் குறித்து எழுதப்பட்டது. நான் ஏதற்காக இக்கட்டுரை எழுதப்பட்டது என்பற்கான காரணத்தை மேலே எழுதியுள்ளேன். நாம் என்றும் எம்முள் குத்துப்படுகிறோமே தவிர புறக்காரணிகளின் பாதிப்புகளைப் பற்றி அக்கறைப்படுவதில்லை.
//ஜேஆர் செய்த கொலைகள் சுட்டிக் காட்டியதுபோல் டட்லியின் துவேசச்சேறு சுட்டிக் காட்டப் பட்டதுபோல் ராஜரட்னவின் இனத்துவேசம் சுட்டிக் காட்டப் பட்டதுபோல் இக்கட்டுரையில் தமிழத் தலைமைகள் செய்த தவறுகளும் இனத்துவேசங்களும் தொடர்ந்துவந்த துப்பாக்கத் தமிழ் அமைப்புகள் செய்த தவறுகளோ, வளர்த்த இனத்துவேசங்களோ சுட்டிக் காட்டப் படாததால் கட்டுரை பக்கம் சாய்கிறது. கேள்விக்குள்ளாகிநது// இக்கட்டுரையின் நோக்கம் அதுவல்ல

உங்களுடைய முழுக்கேள்விகளும் தமிழர் பக்கம் இருக்கும் பிழைகள் புலிகள் பக்கம் இருக்கும் துரோகத்தனங்கள் பற்றியது. அதற்கான பதிலை எத்தனை தரம்தான் கூறுவது. எய்தவன் இருக்க அம்பை நொந்த கதைகளைத்தான் நாம் என்றும் கதைக்கிறோம். வெள்ளைன் நாட்டை விட்டுப்போனதின் பின் துவேசத்தை வளர்த்தே பேரினவாத அரசியல் இருந்தது என்பதை யாரும் மறுக்க இயலாது. அதைத்தொடக்கி வைத்தவர்கள் யார்? காலம்காலமாக கலவரங்களைத் தூண்டி விட்டது யார்? சிவகுமாரன் வன்முறையைத் தேர்தெடுத்தற்கான காரணம் என்ன? நான் ஆரம்பகாலத்தில் புலி புளொட் இரண்டும் ஒன்றாக இருந்த போது இருந்தவன். புலிகளின் அடாவடித்தனங்களைக் கண்டித்து வெளியே வந்தும் தொடர்ந்து போட்டு துப்பாக்கியை பேனாவாக மாற்றியவன். புலிகளின் செயற்பாடுகளை எதிர்த்து புலிபலமாக இருந்தபோதும் கவிதைப்புத்தம் வெளியிட்டு முன்னுரையாளரான இன்குல்லாப்புடன் சர்ச்சைப்பட்டவன். இக்கட்டுரையின் நோக்கம் தமிழர்சார் கண்டனமல்ல. ஒரு முதுபெரும் சரித்திரத்தை ஒரிரு பக்கத்தில் எழுதமுடியாது.

நக்கீரா
தமிழ் சிங்கள அரசியல்வாதிகள் தமதுநலன்களுக்காக ஆளுக்காள் எறிவதை எல்லாம் தமிழர் மீதும் சிங்களவர் மீதும் எறிந்ததாக அர்த்தப்படுத்தாதீர்கள்
மேலும்;
/சிங்கள அரசியல்வாதி தப்பை சுட்டிக் காட்டியது போல நீங்கள் தமிழ் தலைமைகள் தப்புகளை சுட்டிக் காட்டவில்லை./நான் கேட்டது;

/உங்களுடைய முழுக்கேள்விகளும் தமிழர் பக்கம் இருக்கும் பிழைகள் புலிகள் பக்கம் இருக்கும் துரோகத்தனங்கள் பற்றியது. அதற்கான பதிலை எத்தனை தரம்தான் கூறுவது./ பொறுப்பான பதில் நக்கீரா

சுய அரசியல் இலாபங்களுக்காக கொள்கை மாறி நேர்மை மீறி மனிதத்தை மறுத்து காலத்துக்குக் காலம் கலவரங்களை உருவாக்கி தம்வாக்கு வங்கிகளை நிரப்பியவர்கள் சிங்கள அரசியல்வாதிகளே. இதன்வழியில் தமிழர்கட்சிகளும் தொடர்ந்தன என்றாலும் சிங்கள அரசியல்வாதிகளுடன் ஒப்பிடும்போது மிகக்குறைவே.//ஒப்பீட்டு ரீதியில் குறைவு என்பதோடு தமிழ் தலைமைகள் தவறை மூடிவிட்டுப் போகிறீர்கள்.

மங்கையயற்கரசி சொன்னதை எங்காவது சரி என்று சொன்னேனா? / /
அதையேதான் நான் தமிழ் தலைமைகள் பிழைகளை கண்டுக்காமல் போகிறீர்கள் என்றேன். அதில் பிரபாகரன் செய்த தன்இனத்தின் மீதான அழிப்பையும் மூடிவிட்டுப் போய்விட்டீர்கள் என்றேன்.

ஒற்றுமைக்குப் பேர் போன தமிழன் விட்டுக் கொடுப்புக்குப் பேர் போன தமிழன் பேரினவாத அரசால் நசுக்கப்பட்டபோது தோன்றிய போராட்டம், தப்பான போராட்டம் என்று நான் சொல்லவில்லை. அந்தப் போராட்டத்தை காட்டிக் கொடுத்து; தமிழர்க்கு ஒன்றுமில்லாமல் முள்ளிவாய்க்காலில் முடித்து வைத்தவன்தான் பிரபாகரன்.

//புலிகள் பிரிவினையாளர்கள் பிரபாகரன் தமிழீழம் கோரி ஆயுதம் ஏந்தினான் என்று எம்மை நாமே கடிந்து கொள்வது தவறானது. பிரபாகரன் என்பவன் ஒரு சமூகத்தின் பிரதிபலிப்பு தயாரிப்பு. அவனுக்கு ஒரு அரசியல் தாக்கம் இருந்தது. //என்று தமிழர் போராட்டத்தை புலிகள் போராட்டமாக்கியதையும்; பிரபாகரன் என்பவன் ஒரு சமூகத்தின் பிரதிபலிப்பு தயாரிப்பு ஈழப்போருக்காக களமிறங்கிய இதர போராளிகளும் அதேதான் என்பதை சொல்லாது, நானும் புலிதான் என்று சொன்னதன் மூலம் நான் கேட்டதற்கப் பதில் தந்தமைக்கு நன்றி நக்கீரா.

நந்தா கேட்டுள்ள கேள்விகளில் பந்தா இல்லை. ஆனால் நாக்கை புடுங்கிற மாதிரி இருக்கு. சபாஸ்.

ஆரியச் சக்கரவர்த்திகள் என்பது, இலங்கைத் தீவின் வட பாகத்திலிருந்த யாழ்ப்பாண இராச்சியத்தை 13 ஆம் நூற்றாண்டு தொடக்கம் 17ஆம் நூற்றாண்டு முற்பகுதி வரை ஆண்ட அரச வம்சத்து மன்னர்களைக் குறிக்கும். இவ்வம்சத்தின் தோற்றம் பற்றியோ இவர்கள் எங்கிருந்து வந்தார்கள் என்பது பற்றியோ எல்லோரும் ஏற்றுக்கொள்ளக்கூடிய தகவல்கள் ஏதும் இல்லை. யாழ்ப்பாணத்தின் வரலாறு பற்றிக் கூறும் வையாபாடல், யாழ்ப்பாண வைபவமாலை போன்ற நூல்கள், யாழ்ப்பாண அரசு அரசனில்லாது இருந்தபொழுது, தமிழ்நாட்டிலிருந்து அழைத்துவரப்பட்ட இளவரசனாலேயே இந்த வம்சம் ஆரம்பித்துவைக்கப் பட்டதாகக் கூறுகின்றன.

எனினும் இம் முதல் ஆரியச் சக்கரவர்த்தியின் காலம் பற்றியோ அல்லது அவ்வரசனுடைய அடையாளம் பற்றியோ பொதுக்கருத்துக் கிடையாது. வடமேற்கு இந்தியாவின், குஜராத், கிழக்கிந்தியாவிலிருந்த கலிங்க தேசம், தமிழ் நாட்டிலுள்ள ராமேஸ்வரம், சோழநாடு போன்ற பல இடங்களையும், அவர்களது பூர்வீக இடங்களாகக் காட்டப் பல ஆய்வாளர்கள் முயன்றுள்ளார்கள்.

மேலே குறிப்பிடப்பட்டுள்ள நூல்கள் முதலாவது ஆரியச் சக்கரவர்த்தியை கூழங்கைச் சக்கரவர்த்தி, விஜய கூழங்கைச் சக்கரவர்த்தி, கோளறு கரத்துக் குரிசில் எனப் பலவாறாக குறிப்பிடுகின்றன. அவ்வரசனின் கையிலிருந்த ஊனம் (கூழங்கை) காரணமாகவே இப்பெயர்கள் வழங்கியதாகக், காரணமும் கூறப்படுகிறது.

இது தவிர, 13ஆம் நூற்றாண்டில், தமிழ்ப் படைகளின் உதவியோடு வட பகுதி உட்பட்ட இலங்கையின் ஒரு பகுதியைக் கைப்பற்றிய கலிங்க தேசத்தவனான, கலிங்க மாகன் என்பவனே முதல் ஆரியச்சக்கரவர்த்தி எனவும் சிலர் நிறுவ முயன்றுள்ளார்கள். காலிங்கச் சக்கரவர்த்தி என்பதே கூழங்கைச் சக்கரவர்த்தியெனத் திரிபடைந்திருக்கக் கூடும் என்பது அவர்களது கருத்து.

இவ்வம்சத்தின் தோற்ற காலம் பற்றியும், கருத்து-எதிர்க்கருத்துகள் (வாதப் பிரதிவாதங்கள்) உண்டு. யாழ்ப்பாண வைபவமாலை, வையாபாடல் போன்றவை முதலரசன் காலத்தை முறையே –க்கும், –க்கும் முன்தள்ளியுள்ளன. எனினும் தற்கால ஆய்வாளர்கள்[யார்?] முதல் ஆரியச்சக்கரவர்த்தியின் காலம் 13ஆம் நூற்றாண்டு என்றே நம்புகிறார்கள். இவ்வம்சத்தைச் சேர்ந்தவர்களாகப் போர்த்துக்கீசருக்கு முன் 13 பெயர்களும், போர்த்துக்கீசர் காலத்தில் 6 பெயர்களுமாக மொத்தம் 19 அரசர்கள் குறிக்கப்படுகின்றனர். இவர்கள் பரராசசேகரன், செகராசசேகரன் என்ற சிம்மாசனப் பெயர்களை மாறிமாறி வைத்துக்கொண்டு அரசாண்டார்கள்.

இலங்கைத் தமிழர்களுடைய தோற்றம் பற்றித் தெளிவான சான்றுகள் இல்லை. இலங்கையின் வரலாறு கூறும் பண்டைய நூலான மகாவம்சம் இலங்கை வம்சாவழித் தமிழருடைய தோற்றம் பற்றி அறிந்து கொள்வதற்கான ஆதாரங்கள் எதையும் தரவில்லை. அடிப்படையில் மகாவம்சம் பௌத்த மதத்தையும், சிங்களவர் பற்றியுமே கவனம் செலுத்தியுள்ளது. அதன் மேற்படி குறிக்கோளுடன் சம்பந்தப்பட்ட அல்லது பாதிப்பை ஏற்படுத்தும் விடயங்கள் தொடர்பில் மட்டுமே தமிழர்கள் பற்றிய குறிப்புகள் காணப்படுகின்றன. சிங்கள இனத்தின் ஆதிபிதாவாக மகாவம்சம் குறிப்பிடும் விசயன் காலத்திற்கூட திருமணத் தொடர்புகள் காரணமாகப் பாண்டிநாட்டிலிருந்து பெருமளவில் தமிழர்கள் இலங்கைக்கு வந்திருப்பதாகத் தெரிகிறது. எனினும் இவர்கள் சிங்கள இனத் தோற்றத்தின் ஒரு பகுதியாக விளங்கியிருப்பார்கள் என்று கருதுவதே பொருத்தம். எனினும் இத்தகைய குறிப்புக்களிருந்து, இலங்கை பற்றித் தமிழ்நாட்டினருக்கு நல்ல பரிச்சயம் இருந்ததென்பதுவும், இலங்கைத் தீவுக்கும் தமிழ்நாட்டுக்கும் இடையிலான தொடர்புகள் மக்கள் இலகுவாகப் போக்குவரத்துச் செய்யக் கூடிய அளவில் இருந்தது என்பதையும் தெளிவாக்குகின்றது.

இது மட்டுமன்றிக் கிறிஸ்துவுக்கு முற்பட்ட காலங்களிலிருந்தே அனுராதபுரத்தைக் கைப்பற்றிப் பல தமிழர்கள் ஆண்டிருப்பதும் மகாவம்சம் தரும் குறிப்புக்களிருந்து அறியவருகின்றது. பண்டைக் காலத்தில் புகழ்பெற்ற துறைமுகமாக விளங்கிய மாதோட்டத்தில் தமிழ்நாட்டு வணிகர்கள் பெரும் செல்வாக்குச் செலுத்தியிருக்கக் கூடும் என்பதும் பல ஆராய்ச்சியாளர் கருத்து. கி.மு ஐந்தாம் நூற்றாண்டிலிருந்து கி.பி பத்தாம் நூற்றாண்டுவரை இலங்கயின் தலைநகரமாயிருந்த அநுரதபுரத்தில் மிக முற்பட்டகாலங்களிலேயே தமிழ் வணிகர்களும், சிற்பிகளும் இருந்ததற்கான ஆதாரங்கள் உண்டு.

கிறிஸ்துவுக்கு முற்பட்ட நூற்றாண்டுகளிலேயே இன்றைய யாழ்ப்பாணக் குடாநாட்டுப் பகுதிகளில் தமிழர் ஆட்சி நிலவியிருக்கக் கூடுமென்பது யாழ்ப்பாணச் சரித்திரம் எழுதிய செ.இராசநாயக முதலியார் அவர்களுடைய கருத்து. எனினும், இதற்கான ஆதாரங்கள் போதிய அளவில் கிடைக்கவில்லை. பல நூற்றாண்டுகளுக்கு முன்பே இலங்கையில் தமிழர் பரவலாக வாழ்ந்து வந்தபோதிலும், அனுராதபுர, பொலநறுவை ஆட்சிகளின் வீழ்ச்சியுடன் சிங்களவர் அதிகாரம் தெற்குநோக்கி நகர்ந்தபோது நாட்டில் புவியியல் ரீதியான தமிழ் சிங்கள முனைவாக்கம் தீவிரப்பட்டிருக்கக் கூடும். இதுவே 12ஆம் நூற்றாண்டளவில் யாழ்ப்பாண அரசின் தோற்றத்துக்கும் வித்திட்டது எனலாம்.

இதன் பின்னரும் பெருமளவில் தமிழர் குடியேற்றம் இடம் பெற்றது பற்றிய செய்திகளைப் பிற்காலத்தில் யாழ்ப்பாண வரலாறு கூற எழுதப்பட்ட வையாபாடல், யாழ்ப்பாண வைபவமாலை போன்ற நூல்களிற் காணலாம். ஆரம்பத்தில் வன்னியர் குடியேற்றமும், தொடர்ந்து வேளாளர் குடியேற்றங்களும் ஏற்பட்டதாக இந்நூல்கள் மூலம் தெரிய வருகின்றது. இலங்கையின் கிழக்குக் கரையோரப் பகுதிகளிலும் பெருமளவு தமிழர் குடியேற்றங்கள் இருந்தன. திருகோணமலை, மட்டக்களப்பு போன்ற இடங்களில் இடம்பெற்ற குடியேற்றங்கள் பற்றி வரலாற்று நூல்கள் குறிப்பிடுகின்றன.

யாழ்ப்பாணத் தமிழர் நோக்கி அவர்களின் சமூக கட்டமைப்புகள் அரசியல் பொருளதார போக்குகள் நோக்கி பலதரப்பட்ட விமர்சங்கள் உண்டு.

“ வெள்ளையர்கள் வந்த போது இவர்களில் கணிசமான எண்ணிக்கையினர் மதம்மாறிக் கும்பினியாரிடம் பணிக்கமர்ந்தனர். பின்னர் ஆங்கிலங்கற்று இலங்கையில் மட்டுமல்ல தெற்காசியா முழுவதும் பெரும் பதவிகளைக் கைப்பற்றினர். தங்களுக்கென்று தனியாக வெள்ளையரையொத்த சில பண்பாட்டுக் கூறுகளை வகுத்து கொண்டனர். இவர்கள் தமிழகத்திலும் இலங்கையிலும் வாழும் பிற தமிழர்களைத் தங்களுக்கு ஈடாக மதிப்பதில்லை. தமிழர்களிலேயே தாங்கள் தான் உயர்ந்தவர்கள் என்ற ஆணவம் அவர்களுக்கு உண்டு.

சந்தனம்! புவியியல் ரீதியாக இலங்கை இந்தியாவுடன் இணைந்திருந்தது என்றும் லெமூறியா கட்டத்தின் ஒரு பகுதி என்றும் பலஆய்வுகள் கூறுகின்றன. யாழ்பாண வைபவமாலை பிந்திய காலங்களிலேயே எழுதப்பட்டது. சரியான ஆண்டு வேண்டுமானால் புத்தகங்களைத் தேடிச் செல்கிறேன். ஆனால் ஒன்று மட்டும் உண்மை காலங்காலமாக இந்தியக் குடியேற்றங்களும் வியாபாரங்களும் படையெடுப்புக்களும் தொடர்ந்து இருந்திருக்கின்றன. ஏன் இன்றும் இருக்கின்றன. மேலே தாங்கள் குறிப்பிட்ட விடயங்களை நானும் வாசித்திருக்கிறேன். ஆனால் 13ம் நூற்றாண்டில் ஆரியச்சக்கரவர்த்திகள் ஆண்டார்களா என்பது எனக்குச் சந்தேகமே. 13ம் நூற்றாண்டில் பெரும் குடியேற்றம் யாழ்பாணப்பகுதியில் இடப்பெற்றது காரணம் பலவாக அறியப்படுகிறது. முக்கிய காரணமாகக் கருதப்படுவது நோய் பரம்பலால் பெரும் மனிதஅழிவு ஏற்பட்டது.

போற போக்கை பார்த்தால் சிங்கள மன்னனின் சின்னவீட்டின் வாரிசுகள்தான் தமிழர்களென சொல்லுவார்கள் போல் இருக்கு;

//. இலங்கை தமிழரில் ஆண் வர்க்கம் போரால் அழிந்து விட்டது. நாட்டை விட்டு வெளியேறிய தமிழர்களில் எவருமே, விதைவைகளுக்கு மறு வாழ்வு கொடுக்கும் மன நிலை கொண்டவர்கள் அல்ல. எல்லோருமே கன்னி கழியாதவர்களை தேடுவோர். அல்லது தான் வலசாக இருந்தாலும் தனக்கு வரும் மனைவி சினிமா தாரகை போன்ற படித்த மனைவிகளாக இருக்க வேண்டுமென தேடுவோர்.//

இதுவே யதார்த்தம்; பொருளாதார பிரச்சனை மட்டுமல்ல வேறு பல பிரச்சனைகளும் எமக்கு காத்திருக்கு;

மாயா பல்லி பேசும் விடயங்கள் போரைவிடக் கொடுமையானது. போரால் புலிகளால் அதாவது புலிப்போரால் வாழ்விழந்த பெண்களுக்கு வாழ்வு கொடுப்பதைப் பற்றியோ போரால் பாதிக்கப்பட்ட மக்களுக்கு கைகாலிழந்துவர்களுக்கு உதவும் நோக்கம் புலத்துப் புலிகளுக்கு இன்னும் இல்லை. வட்டுக்கோட்டையைக் கொண்டு திரிகிறார்கள் ஏதாவது செய்கிறோம் என்று காட்டுவதற்கு. அங்குள்ள போரினால் பாதிக்கப்பட்டு மக்களுக்கு முன்னின்று உதவவேண்டியவர்கள் புலத்துப் புலிகள் என்பதை அடித்தோ இல்லை உதைத்தோ சொல்லவேண்டும் அல்லது சொல்ல வேண்டி வரும். சேர்த்த காசுகளைப் பதுக்காது செய்த பாவங்களுக்குப் புண்ணியமாகவாவது அங்குள்ள மக்களுக்கு உதவுங்கள் புலிகளே. அல்லது அடித்த காசை கொடுங்கள் மற்றவர்களாவது செய்யட்டும்.

நக்கீரா:
Kodeeswaran, a government servant, challenged the stoppage of his salary increment because he failed to sit for a qualifying examination in Sinhala. The litigant also questioned the legality of the Sinhala Only Act under which it was done. O.L. de Kretzer, District Judge, Colombo held that Sinhala Only Act was incompatible with Article 29 and declared that the Sinhala Only Act, bad in law. The Attorney General appealed against that judgment to the Supreme Court. The case was argued before a Bench comprising Chief Justice H.N.G. Fernando and Justice G.P.A. Silva. The Attorney General raised a preliminary objection saying that a public servant was not entitled to sue the state for arrears of salary. The Supreme Court upheld that objection without calling upon the Attorney General to submit his arguments on the Sinhala Only Act. Kodeeswaran appealed to the Privy Council, which held that Kodeeswaran had the right to sue the state, but did not comment on the Sinhala Only Act, since neither they nor the Supreme Court had heard any arguments on that matter.

In a conversation the veteran journalist had with S.J.V. Chelvanayakam around that time, the latter had told that his Federal party did not challenge the legality of the Sinhala Only Act before the Supreme Court because it was useless. “It’s a Sinhala Supreme Court. The judges will find some technical reason to dismiss the case.” SJV had also pointed out how a former chief justice Hema Basnayake led the opposition to the District Council Bill after his retirement. It is recalled S. J. V. Chelvanayakam, C. Vanniasingham , Dr. E. M.V Naganathan and others inaugurated the Federal Party in December 1949 after the disenfranchisement of Tamils of Indian origin contrary to the assurance given by the national leader D. S. Senanayake before independence that the minorities need not have any apprehension as nothing will be done against their interests.

federalidea.com/fi/2009/01/post_86.hTML

மேற்படி தகவல்களின்படி கொழும்பு கீழ் கோர்ட் கோடீஸ்வரனுக்கு ஆதரவான தீர்ப்பை வழங்கிய போதிலும் உயர் நீதிமன்றம் அதனை நிராகரித்துள்ளது. பிரிவி கவுன்சிலுக்கு போன கோடீஸ்வரனுக்கு அரசின் மீது வழக்கு தொடரலாம் என்று மாத்திரம் தீர்ப்பு சொல்லப்பட்டுள்ளது. “சிங்களம்” மட்டும் அல்லது “அரச கரும மொழிச் சட்டம்” பற்றி இலங்கை உயர் நீதி மன்றமும், பிரிவி கவுன்சிலும் எந்த கருத்தையும் கோடீஸ்வரனுக்கு ஆதரவாக தெரிவிக்கவில்லை என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

செல்வநாயகம் கோஷ்டி மெதுவாக “நீதிமன்றங்களைத்” தவிர்த்து அதாவது “சட்டங்களை” தவிர்த்து “அரசியல்” பண்ணதொடங்கினார்கள். “கால்சட்டை காந்தி” செல்வநாயகம் “சிங்கள” சுப்ரீம் கோர்ட் என்று விஷத்தை அவிழ்த்து விடத் தொடங்கினார். இதே செல்வநாயகம் கும்பல் ஜி.ஜி. பொன்னம்பலத்தை “துரோகி” என்று வர்ணித்தது. யு.என்.பி. கொண்டு வந்த இந்திய தமிழர்களுக்கு எதிரான “பிரஜா உரிமைச்” சட்டத்தை எதிர்த்து வெளியேறியதாக இன்றும் குறிப்பிடப்படும் செல்வநாயகம், அந்த சட்டத்தை ஆதரித்த பொன்னம்பலத்தை துரோகி என்று கூறினார். ஆனால் மலை நாட்டு தமிழர்களுக்கு ‘ஆதரவாக” செல்வநாயகம் எந்த சத்யாகிரகத்தையும் செய்யவில்லை. பாராளுமன்றத்துள்ளும், வெளியேயும் பேசியது கிடையாது.

ஆனால் இந்த செல்வநாயகம் அந்த சட்டத்தை கொண்டு வந்த யு.என்.பி. சிங்களவர்களுடனும், அவரின் “துரோகி” என்ற வசவுகளுக்கு ஆளான தமிழ் காங்கிரசுடனும் எப்படி 1965 இல் கூட்டுச் சேர்ந்தார்? யு.என்.பி.யுடன் “தேசிய அரசு” அமைத்து இவர்கள் சாதித்தது என்ன?

இவர்களுக்கு நாலரை வருடத்தின் பின்னர்தான் ” ஞானம்” கிடைத்து யு.என்.பி.யை விட்டு வெளியேறி “திருகோணமலை, புனித நகரம்,” என்ற கதைகளை அவிழ்த்து விட்டனர்.

அரச கரும மொழி என்பதை எந்த நாடும் நாகரிக சட்டங்களும் “பெரும்பான்மை” பேசும் மொழி என்ற அடிப்படையிலேயே நோக்கும். இந்த உண்மை செல்வநாயகம் கோஷ்டிக்கு தெரியாமல் இல்லை. ஆனால் “தங்களின்” அரசியல் வியாபாரத்துக்கும் கொழும்பு வாழ்வுக்கும் தமிழரின் வாக்குகள் அவசியம் என்பதுவே செல்வநாயகம் கோஷ்டியின் பிரதான நோக்கம். எனவே “பெரும்பான்மைத் தமிழர்கள்” தேசிய நீரோட்டத்தில் கலந்து கொள்வதைத் தடுக்க சகல வித்தைகளையும் கையாண்டனர். அதே நேரத்தில் “தமிழர்களின் வாக்குகள்” இல்லாமல் சிங்களவர் யாரும் “அரசு” அமைக்க முடியாது என்று “ஒரு திமிர்” கதையை தமிழர்களிடையே பரவ விட்டனர். இந்த கதை சிங்களவர்களிடையே என்ன தாக்கத்தை ஏற்படுத்தும் என்பதை கிஞ்சித்தும் கவலைப்படாத இந்த செல்வநாயகம் கும்பல் “எந்த சிங்களவன்” வந்தாலும் தமிழர்களின் வாக்குகள் தங்களுக்கே என்பதை உறுதிப்படுத்தினர். தாங்கள் எந்த “தட்டுவாணித்தனம் ” செய்தாலும் தமிழர்கள் கேள்விகள் கேட்க மாட்டார்கள் என்று நம்பினார்கள்.

“தமிழர்களின் வாக்குகள்” இல்லாமல் சிங்களவர் யாரும் “அரசு” அமைக்க முடியாது என்று “ஒரு திமிர்” கதையை தமிழர்களிடையே பரவ விட்டனர். அந்த நம்பிக்கையில் முதலில் “மண்” விழுந்தது 1970 ஆம் ஆண்டிலாகும். அந்த தேர்தலில் “தளபதி” அமிர்தலிங்கம் தமிழர்களால் வீட்டுக்கு அனுப்பப்பட்டார். அதே முடிவு 2010 இலும் நிகழ்ந்துள்ளது.

இலவச தொலை பேசி, இலவச விமான பயணம், கொழும்பு வாழ்வு போன்ற வசதிகளை ஒரு இரவில் இழந்த அமிர்தலிங்கம் சும்மா இருப்பாரா? தரப்படுத்தலில் தொடங்கி “தமிழ் துரோகிகளைக் கொல்வது” வரை கால்சட்டைக் காந்தி செல்வநாயகத்தின் ” அஹிம்சை” போர் தொடர்ந்தது. அதன் விளைச்சல் அமிர்தலிங்கத்தையே “பலி” கொண்டு முள்ளி வாய்க்காலில் முடிந்தது.

விக்கிரமராஜசிங்கன் பற்றிய தரவில் எஹெலபொல திசாவையின்(சிற்றரசர்கள் அல்ல) மனைவி பிள்ளைகள் பற்றிய விபரங்கள் அவர்களை கொன்று ” தலைகளை” உரலில் இடிப்பித்த கதைகள் பிரிட்டிஷ் தரப்பினால் மாத்திரம் சொல்லப்பட்டவை. அவற்றை நம்ப முடியுமா? கண்ணுச்சாமியின் பரம்பரைகள் வேலூர் சிறையில் இருந்த போதும் அவர்கள் சொல்லாத கதைகளே இவை. எஹெலபொல கொழும்பு சென்று “வெள்ளையர்களோடு” அரசனைக் கவிழ்க்க முயற்சித்த குற்றத்துக்காவே தண்டிக்கப்பட்டான். பின்னர் அதே எஹெலபொல பிரிட்டிஷாரால் மோரிஷியசுக்கு நாடு கடத்தப்பட்டு அங்கு மாண்டதும் சரித்திரம்.

கட்டபொம்மன் வரி கொடுக்கவில்லை என்பதற்காக புளிய மரத்தில் தூக்கிய வெள்ளையர்கள் அவன் மீது சுமத்திய குற்றம் “தேசத்துரோகம்”. கட்டபொம்மன் எந்த தேசத்துக்கு துரோகம் செய்தவன் என்று யாருக்காவது தெரியுமா?

புலிகள் “துரோகிகள்” என்று பொலிசாரின் தலைகளை வெட்டி சங்கத்தானை புகையிரத நிலையத்தில் காட்சிக்கு வைத்து தமிழர்களின் வாய்களை “மூடிய” தும் எங்கள் கண்முன் நடந்த வரலாறு. ஆனால் “புலிகளுக்கு” அந்த போலீசார் பற்றிய தகவல்கள் எப்படி கிடைத்தன? பின்னர் நடந்தேறிய “புலி-யு என் பி ” தேன்நிலவு அந்த கேள்விகளுக்கு விடை பகர்கின்றது.

மொத்தத்தில் இந்த”தமிழ்” விடுதலை, உரிமை என்பன “அந்நியர்களின்” நலன்களுக்காகவே உபயோகப்படுத்தப்பட்டன. அது இன்னமும் தொடர் கதையாகவே இருக்கும்.

நக்கீரா:
கொழும்பு மாவட்ட நீதிமன்றத்தின் தீர்ப்பை இலங்கை உயர் நீதிமன்றத்தின் தீர்ப்பு ரத்து செய்துள்ளது. பின்னர் லண்டன் பிரிவி கவுன்சில் “அரச ஊழியர்கள்” அரசுக்கெதிராக வழக்கு தொடரலாம் என்றுமே தீர்ர்ப்பு கூறியுள்ளது.

“சிங்களம் மட்டும்” என்ற சட்டம் பற்றி இலங்கை உயர் நீதிமன்றமும், பிரிவிகவுன்சிலும் எந்த வித அபிப்பிராயங்களையும் வெளியிடவில்லை.

இந்த வழக்கில் கோடீஸ்வரனின் “அரசுக்கெதிராக” வழக்கு தொடரும் உரிமை பற்றியே பேசப்பட்டுள்ளது. அரச கரும மொழி பற்றி கோடீஸ்வரனோ பிரிவி கவுன்ஸிலோ இலங்கை உயர் நீதிமன்றமோ வழக்காடவில்லை. அந்த சட்டம் செல்லுபடியாகுமா என்பது பிரிவி கவுன்சிலில் கோடீஸ்வரனால் கேட்கப்படவில்லை.

பின்னர் 1972 அல்லது அதற்கு முன்னர் என்று நினைக்கிறேன். இலங்கை திறைசேரி/பொது நிர்வாக அமைச்சு 1956 ஆம் ஆண்டுக்கு முன்னர் அரச சேவையில் சேர்ந்தவர்களுக்கு அரச கரும மொழியில் பாண்டித்தியம் தேவையில்லை என்று அறிவித்தன. கோடீஸ்வரனும் அந்த வேளையில் அரச சேவையை விட்டு சட்டத்தரணி ஆகியிருந்தார்.

பின்னர் 1974 இல் வட கிழக்கில் உள்ள அரச சிற்றூழியர்கள், தமிழ் மொழி மூலமான பாடசாலை எழுதுவினைஞர்கள், தமிழ் ஆசிரியர்கள், சிற்றூழியர்கள் என்பவர்களுக்கு “சிங்கள” தகைமை தேவையில்லை என்று அறிவித்தது.

ஆபிரிக்காவில் இன்றும் “வெளிநாட்டவர்களின்” தலையீடு அதிகம். அவர்கள் இன்றும் “தங்கள்” மொழியில் வேலை செய்ய முடியாதுள்ளனர். அமெரிக்க அரசியல் சாசனப்படி “ஆங்கிலம்” மட்டுமே அரசகரும மொழி. கனடாவிலும் அப்படியான நிலை இருந்தது. பிரஞ்சு கனடியரான பியரே எல்லியட் ட்ரூடோ பிரதமராகி 1967 இல் பிரிட்டனுடனான தொடர்புகளை துண்டித்த பின்னர் “பிரஞ்சும்” அரச கரும மொழி அந்தஸ்த்தைப் பெற்றது. இலங்கையிலும் இன்று “தமிழும்” அரசகரும மொழி அந்தஸ்த்தை “ராஜீவ்” காந்தியின் தலையீட்டால் பெற்றுள்ளது.

சித்தன்ன வாசல் குகை ஓவியங்கள் பற்றி படித்த/தேடிய போது ஒரு இலங்கை இணையத்தளத்தில் மகாவம்சம் எழுதிய மகானாமா பிக்கு சீகிரி காசியப்பாவின் தாய்மாமன் என்றும் பல்லவ வம்சம் என்றும் குறிப்பிடப்பட்டிருந்தது. எனக்கு வேறு வழிகளில் தகவல்கள் இல்லை.

பல்லவர்கள் தமிழ் “மூவேந்தர்” பட்டியலில் சேர்க்கப்படாதவர்கள். ஆனால் பல்லவர்களே அதிக காலம் தமிழ் நாட்டை ஆண்டவர்களாக வரலாறு கூறுகிறது.