சண்டே லீடர் ஆசிரியரின் படுகொலையை தேசம்நெற் வன்மையாகக் கண்டிக்கிறது. : த ஜெயபாலன்

இந்த காட்டு மிராண்டித் தனமான செயலை வன்மையாகக் கண்டிக்கிறேன். இதற்கு மகிந்த அரசே பொறுப்பு.

தேசம் ஆசிரியருக்கு, அஸ்ரப் அலி போன்ற அரச ஊடக பிரிவின் பின்னூடங்களை அனுமதிப்பது ஊடக ஜனநாயகமாகாது. மாறாக அரசின் கருத்தை உண்மையான மாற்றுக்கருத்துக்குள் அரசின் கருத்தையும் திணிப்பதற்கு வடிகால் அமைத்துக்கொடுத்துள்ளீர்கள். தினகரன் பத்திரிகையின் ஒரு பகுதி தேசத்திலும் இணைக்கப்படுவதாகவே தோன்றுகிறது.

That is Sri Lanka. Nothing has changed.

லசந்த தமிழ் சிங்களம் ஆங்கிலம் என்று எவரையும் பிரத்து பாக்காத ஒருவன்.

2005 காலபகுதி என்று நினைக்கிறேன்.

எனக்காக எனது பிரதிநிதியாக எனது கருத்தாக இலங்கையில் ஒரு தொலைக்காட்சியில் தொன்றி மங்கள சமரவீரவால் முன்வைக்கபட்ட பயங்கரவாத குற்றச்சாட்டு ஒண்றிற்கு பதில் கொடுத்தவன்.

மிகவும் அண்மையில் கதைத்திருந்தேன்.

லசந்தவுடன் இணைந்து பல நாடுகடுக்கும் சென்று செய்தி செரித்தவன் என்ற முறையில் பெருமை கொள்வதுடன் மரணச் செய்தியை நான் உறக்கத்தில் இருக்கும் போத ஒரு தமிழ் பத்திரிகையின் அசரியா; கொழும்பில் இரந்து தொலைபெசியில் சொல்லி கவலைபட்டார்.

மரண செய்தியுடன் வந்த லசந்தவன் நன்பனின் தொலைபேசியுடன் அந்த உறக்கம் கலைந்தது.

லசந்தவின் கொலையை கண்டிக்கிறேன் .

கடந்த காலங்களில் இப்டியான கொலைகளை கண்டித்தவர்களும் தமிழ் போராட்ட சூழலில் நடந்த தமிழ் பத்திரகையாளர்கள் கொலைகளை கண்டித்தவர்களும் -புலம் பெயர் ஜரோப்பிய சூழலில் வாழ்ந்து பத்திரிகைளின் சுதந்திர எழுத்தை அறிந்த பலரும் சுதந்திர எழுத்தை அங்கீகரிக்க மறுப்பதை ஜரோப்பிய சூழலில் அதானிக்கிறோம்.

புலிகள் இலங்கை அரசு பத்திரிகையாளர்கள் மீது கொண்டுள்ள அதே மாதிரியான கொலை மிரட்டல் பாணிகளை மாற்றுக்கருத்தாளர்களும் ஜரோப்பாவில் செய்து கொண்டிருப்பதை அவதானிக்கிறோம்.

அரசும் புலிதான் என்பதை இந்த கொலை நிருபிக்கிறது. புலியும் ஆரம்பத்தில் பேனாவைதான் (சுந்தரம்) முறித்தது. ஆகவே அரசு தன்னை இனம் காட்டியுள்ளது. என்ன கொடுமையெனில் இறப்பில்கூட சில அறிவு ஜீவன்ங்கள் அரசை பாதுகாக்க குத்துகரனம் அடித்து மல்லாக்க விழுவது
கவலயாக உள்ளது .பல்லியும் தேசம் சார்பக இந்த படுகொலைக்கு தமது கண்டனத்தை தெரிவித்து கொள்கிறது.
பல்லி.

//மகாராஜா நிறுவனத்தை தாக்கிய சக்தி எந்த தரப்பு.// http://thesamnet.co.uk/?p=6228

தாக்குதல் – சந்தேகத்தின் பேரில் ஒருவர் கைது- category: அருட்சல்வன் வி, செய்திகள்
எம்.டி.வி தொலைக்காட்சி நிலையத் தாக்குதல் தொடர்பாக சந்தேகத்தின் பேரில் ஒருவரை மகரகம பொலிஸாரால் கைது செய்துள்ளதாக பொலிஸ் ஊடகப்பேச்சாளர் ‘ரஞ்சித் குணசேகர’ தெரிவித்துள்ளார்.

இவ்வாறு கைது செய்யப்பட்டுள்ளவர் கோட்டே நகரசபையின் ஐ.தே.க. உறுப்பினர் எனத் தெரிவிக்கப்படுகின்றது. மேலதிக விசாரணைகள் தொடர்ந்தும் இடம்பெறுவதாக அறிய வருகிறது .கைது செய்யப்பட்ட சந்தேக நபரின் ‘டிபென்டர்’ வாகனம் ஒன்றும் கைப்பற்றப்பட்டதாக தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது.

நண்பர் நிர்மலன் அவர்களே
அரசாங்கம் மீது யாருக்கும் அதிருப்தி இருக்கலாம். அதற்காக அரசாங்கம் செய்யாத விடயங்களுக்கெல்லாம் அநியாயமாக அரசாங்கத்தின் மீது பழி சுமத்தக் கூடாது என்பதைத் தான் நான் வலியுறுத்தி வருகின்றேன். மற்றபடி பல்லி கூறுவது போன்று ஒரு மனிதனின் மரணத்திலும் அரசாங்கத்தைப் பாதுகாப்பதற்காக வரிந்து கட்டிக் கொண்டு நிற்கும் அளவுக்கு நான் ஒன்றும் ஈனப்பிறவியல்ல. எனக்குள்ளும் மனசாட்சி என்ற ஒன்று இருக்கின்றது. மனதில் ஈரமும் இருக்கவே செய்கின்றது.

இன்று ஒரு மனிதனின் மரணத்திற்காக நான் மனசாட்சியும் மனித நேயமும் இன்றி சந்தோசப்பட்டால் நாளை என் மரணத்தின் போது ஆயிரக்கணக்கானவர்கள் அது குறித்து சந்தோசப்படுதவற்கான சூழ்நிலையை எல்லாம் வல்ல இறைவன் ஏற்படுத்தி விடுவான் என்பதில் என்றும் எனக்கு ஆழ்ந்த நம்பிக்கை உண்டு. ஒரு மனிதனின் துன்பத்தில் சந்தோசம் காண்பவன் மனிதனே அல்லவென்பது தான் நான் கடைப்பிடிக்கும் சித்தாந்தமாகும். ஆனாலும் அநியாயமாக பொல்லாப் பழி சுமத்துவதை பார்த்துக் கொண்டு வாளாவிருக்கும் அளவுக்கு நான் பயந்தாங்கொள்ளியுமல்ல. அதனால் தான் உங்கள் கருத்துக்களில் தவறு இருந்தால் சுட்டிக் காட்டுகின்றேன். மற்றபடி நிர்மலன்…..முகம் தெரியாதவர்களாக இருந்தாலும் என் கருத்துக்களை ஆதரிப்பவர்களை நான் எந்தளவுக்கு மதிக்கின்றேனோ அந்தளவுக்கு என் கருத்துக்களை எதிர்ப்பவர்களையும் மதிக்கின்றேன்.இக்கருத்தாடல்கள் எல்லாம் எமக்கிடையிலான ஆரோக்கியமான கருத்துப் பாரிமாறல்களே தவிர தனிப்பட்ட பகைமையை வளர்த்துக் கொள்வதற்கான விடயங்களல்ல நண்பரே சின்னச்சின்ன விடயங்களுக்காகவெல்லாம் நாம் பகைமையை வளர்த்துக் கொள்வதாயின் நமக்கும் விலங்குகளுக்கும் இடையில் எந்த வேறுபாடும் இருக்க முடியாது. பகுத்தறிவென்பது நமக்கு வழங்கப்பட்டிருப்பதே அதற்காகத்தான். எனவே என் கருத்தில் என்றைக்காவது பிழைகள் இருக்குமாயின் சுட்டிக் காட்டுங்கள். திருத்திக் கொள்வேன். எனது கருத்துக்கள் யாரையும் தனிப்பட்ட முறையில் பாதித்திருந்தால் சுட்டிக் காட்டுங்கள். மனதார மன்னிப்புக் கேட்டுக் கொள்வேன். மற்றபடி நமக்குள் கருத்து முரண்பாடுகள் இருப்பதில் எந்தத் தவறும் இல்லை. செயற்பாடுகள்தான் யாரையும் பாதிக்காதனவாக யாருடைய சுதந்திரத்துக்கும் இடையூறு விளைவிக்காதனவாக இருக்க வேண்டும்.

சக்தி ஊடக வலைப்பின்னல் மீது மேற்கொள்ளப்பட்ட தாக்குதலை அரசாங்கமே மேற்கொண்டதாகவே அனைவரும் கண்டனம் தெரிவித்தார்கள். ஆனால் ஐக்கிய தேசியக் கட்சியின் மாநகராட்சி மன்ற உறுப்பினர் ஒருவர் இலக்கத்தகடற்ற வாகனமொன்றில் இருந்து டிபெண்டர் வாகனத்தில் ஆயுதங்களை ஏற்றியதைக் கண்ட பொதுமக்கள் வழங்கிய தகவல்தான் குற்றவாளிகளைக் கண்டுபிடிக்க உதவியது. இப்போது உங்கள் கருத்துக்களையும் கண்டனங்களையும் வாபஸ்பெற நீங்கள் தயாரா நண்பரே?

அதே போன்றுதான் திரு லசந்த விக்கிரமதுங்க படுகொலைச் சம்பவமும் இடம்பெற்றுள்ளது. அந்த உண்மைகளும் மிக விரைவில் வெளிவரும். ஒன்றை மட்டும் புரிந்து கொள்ளுங்கள்.இலங்கையில் இருக்கும் பெரும்பாலான ஊடகவியலாளர்கள் சபல புத்தி காரணமாக பெரும்பாலான பிரச்சினைகளை எதிர்கொண்டுள்ளார்கள் என்பதை நாங்கள் மறந்து விடக் கூடாது.அதையெல்லாம் புறமொதுக்கிவிட்டு அரசாங்கத்தின் மீது குற்றம் சாட்டுவது தவறுதானே நண்பரே….அதைத் தான் நான் சுட்டிக் காட்டுகின்றேன்.மற்றபடி உங்கள் மீதோ அரசாங்கத்துக்கு எதிரான கருத்தைக் கொண்டவர்கள் மீதோ எனக்குள் எதுவிதமான காழ்ப்புணர்ச்சியும் இல்லை நண்பரே….

இது முதல் தடவையில்லையே! இப்படி எத்தனையோ கொலை-கொலைகள்.
குறிப்பிட்ட காய்யை விழுத்துவதற்கு இன்னொரு காய்யைப் பாவிக்கிற “பிலியாட்” விளையாட்டுப்போல ஒருதலையைப் போட்டுவிட்டால் அது யார்தலையில் விழும் என்பதை அறிந்த விற்பனர்கள் நம்இனத்திலையும் இருக்கிறார்கள். அதற்கு உரிமைகோருகிற அரசியல் நேர்மையும் இல்லாதவர்கள்.

மற்றைய பலகொலைகளைப் போலவே இதுவும் வெளிவராமல் போகலாம். தற்போது உள்ள நிலைமைகளில் நாம் ஒருமுடிவுக்கு வரலாம். விடுதலையென்ற பெயரில் இயங்கும் ஆயுதக்குழுக்களுக்கும் இப்படியான குழுக்களை ஆதரிப்பவர்களுக்கும் லசங்கா விக்கிரமாகுவின் கொலையை கண்டிப்பதற்கு உரிமையில்லை.

Dear friends, Please read this article.

“Conquering Kilinochchi”: Military delusions that ruin Sri Lanka – By Vasantha Raja Posted by Administrator (admin) on Jan 10 2009 at 12:33 PM
Editor’s Essays + Responses >> Vasantha Raja – 10 Jan 2009 [Updated version]

The assassination of Lasantha Wickramatunga, the editor of ‘Sunday Leader’ – undoubtedly the most effective critic of the Rajapaksa administration – marked the climax of hunting down several political journalists during the past few years. Just three days back gunmen with grenades attacked the biggest private TV station in the country, and the event is widely seen as part of the present administration’s effort to suppress dissent.

Killings of influential ‘anti-war’ journalists, however, may also be linked to right-wing nationalist formations among extremist Sinhala-Buddhist circles too – no doubt, with military, political and underworld links. Amidst rising military euphoria, continuation of attacks on media critical of the war is likely to come from such secret organisations rather than individual politicians, I think.

However, the government’s intensifying efforts to bridle free media must not be underestimated on that account at all. But, the question is this: why would an immensely popular government amongst the Sinhalese majority ruthlessly stifle the media? Does the government want to hide something? Is the military picture in the north and the state of the economy not as rosy as what the government wants us to believe?

In fact, a sober appraisal of the military and the economic situation in the country does raise some questions. Let me explain:

Clearly, the overwhelming majority of Sri Lanka ‘s army is now stretched to its limits in Tamil areas. SL Army consists of 13 Divisions; out of which 12 divisions are now occupying North & East under 3 Operational Commands in Jaffna peninsula, Vanni districts and the East. Only one division left in Colombo [Panagoda] to protect the entire south, including Colombo .

Thus, over 100,000 soldiers are occupying Tamil areas – primarily as garrisons concentrated mainly in tiny towns surrounded by the jungle. They are virtually all ethnically Sinhalese soldiers stuck in the midst of a hostile population that perceive the troops as aliens and enemies.

In contrast, Vanni jungles – from where Tigers would operate guerrilla attacks – stretch from the east coast to the west coast of the island’s north covering vast regions like a buffer zone separating the Jaffna peninsula from the south. Obviously, the jungles are inaccessible to conventional forces in the normal way.

Tigers know the thick forests of Vanni like the back of their hands, whereas the Sinhala soldiers are only limited to the few available roads, like the A9, and the towns. Thus, the logistics and supply routes become crucial. The military has to provide regular supplies from the south to maintain the garrisons; and the supply routes will constantly be under the threat of guerrilla attacks.

Quite apart from the supply routes’ vulnerability, this is going to be a hugely expensive task. Under the present economic circumstances, this could amount to a virtual nightmare, to say the least.

Vanni region is ideal for guerrilla forces, but not so for conventional forces. The might of Sri Lanka ‘s army and the air-force will have to be limited to the towns. Tigers know this.

Tigers and the civilians left the Tiger capital – razed to the ground by aerial bombing – before the end of December. That was the sign that they had on the whole resumed a guerrilla mode of existence, leaving the army to stretch themselves to the maximum.

If this ends up as a long-term military occupation surrounded by a sophisticated guerrilla force nurtured by the Tamil community, the implications would be ominous.

Although Tigers’ similar tactical transformations have happened before, this time round there are two new significant factors: Firstly, this is the first time Sri Lanka’s army is almost entirely mobilized to occupy the entire north & east. Secondly, Sri Lanka’s economic circumstances have never been so dangerously vulnerable.

In particular, one must not underestimate the fact that this is happening at a time when the deepening global recession and the impact of the credit crunch are about to hit Sri Lanka ‘s economy really hard. Social unrest in the south seems unavoidable. If the Sinhala majority’s high hopes to see LTTE’s demise soon end up in disillusionment, the consequences could be terrible. The government must be fully conscious of this eventuality and it knows the presently rising support could quickly turn into anger. Clearly, the government wants a media that somehow help keep the delusion intact – particularly at a time when the SL Army is bogged down in the Tamil-dominated war zone.

In my view, southern political establishment will be doomed, unless they come up with a political solution that is unambiguously appealing to the Tamils, and negotiate that with the LTTE. However, judging from what is happening now – such as banning the LTTE, media attacks and fast rising supremacism among the Sinhalese etc. – a convincingly attractive political package for Tamils’ consumption is unlikely, to say the least. Gullible journalists who swallowed the military interpretation of the war have now convinced the Sinhala people of their leaders’ ability to impose their own ‘solution’ on the Tamils.

Amazingly, most local and foreign journalists saw the capture of kilinochchi as a major defeat for the Tigers; the truth is it is only a symbolic defeat, and certainly of immense propaganda value to the government. The real significance of the kilinochchi battle is that it has convinced the Tigers it’s time to forget the mini-state and resume guerrilla war.

Realistically, guerrilla warfare is more effective and useful for them than the conventional form. It was probably Tigers’ separatist ideology that pushed them to have their mini-state. But, defending it militarily against the SL forces is not a viable proposition at all – even if it has clearly demonstrated the LTTE’s organizational skills and the commitment. Financially, it has been a huge burden on the LTTE and the Tamil people. In terms of human lives and peoples’ misery it has been a disaster.

Ironically, the Rajapaksa regime has unwittingly taught a valuable lesson to the Tigers: that the Colombo administration will not leave any town within Tamil regions for the Tigers to build mini-states. But, in doing so the government has forced the LTTE to resort to guerrilla warfare. Consequently, Sri Lankan government will now have a far more dangerous situation in its hands than ever before.

Tigers’ statelet was useful for the LTTE to show the world that they can run a state smoothly as responsible statesmen. But what has the global leaders done to promote their case? Bitter experiences so far have proved that the energy spent on maintaining a mini-state is a waste of time, money and lives. What is needed is to intervene politically – backed by a guerrilla army of course – to unite the people under a common banner and foster links with the southern mass movement.

Paradoxically, the Rajapaksa brothers’ ruthless war has forced the Tigers to see the truth, and I think, before long the SL government will realise that it has committed a big blunder by ‘educating’ the Tigers and pitching its “entire” army in the midst of a massive jungle, a refined guerrilla force and a hostile population.

If the LTTE succeeds in developing a political strategy to unite the Tamils under a united front and approach the southern mass movement in a productive way, the situation can change in totally unexpected ways. The Sinhala mass movement also should realize that an alliance with the Tamil side would be crucial for their own emancipation in the oncoming economic demise of the island. In other words, Sinhala and Tamil liberation are inseparably linked, and they merely reflect two sides of the same coin.

//எமது நாட்டில் விடுதலை என்ற பெயரில் தொடங்கி இன்று பாதை மாறி எங்கோ அழிவின் உச்சத்துக்கு என் மக்களை அழைத்து வந்துவிட்டவர்கள் முற்றாக அழிந்த பின்னர்தான் இது போன்ற கொலைகளும் இல்லாமல் போகும்//

சரியாகச்சொன்னீர்கள் அக்கு. பாராட்டுக்கள்.